zelf een psycholoog aanstellen op je ex te onderzoeken dat heeft geen enkele zijn voor de rechtbank. Overigens, de vader moet zich dan nog willen laten onderzoeken...Hoe krijg je dat gedaan

. De rechter kan opdracht geven tot een psychologische expertise van beide ouders, als je dat vraagt in het perspectief van een positieve en vlotte evolutie van het co-ouderschap. En dat je wil werken aan een verbetering daarvan. De stoornis die je vermoed is weliswaar een psychische handicap maar als vader kan de "patient" in principe wel functioneren en al zeker in een 80/20 omgangsregeling. Borderline vaders of moeders (dat is de gangbare term) zijn nog altijd vaders en moeders en worden omwille van die "handicap" hun ouderlijke rechten niet ontzegd.
Tijdens die expertise wordt onderzocht in welke mate jullie functioneren in dit co-ouderschap. Het kind wordt ook getoetst.Mogelijke obstructies of psychologische manipulaties van de ene of andere ouder komen dan wel aan het licht. Daar zal een vermoeden van het (mogelijke)borderlinesyndroom dan ook wel aan de oppervlakte komen, waar de expert kan voorstellen dit verder te laten onderozken én eventueel te laten behandelen. Maar dit kan niet afgedwongen worden: het is een afvies.
De rechter kan voorstellen om dan in systémische familietherapie te gaan. Waar geleerd wordt efficient in het "gescheiden-ouder"systeem te funcionneren. Maar daar moeten beide ouders toch wel akkoord mee gaan, want een rechter kan nooit verplichten in therapie te gaan: dat is zijn vak niet. Hij kan dat enkel voorstellen.
Het enige wat hij wél kan doen is een goedomschreven vonnis stellen met duidelijke afspraken en regels.
Dit is op zich al therapie voor een borderline patient: duidelijke afspraken die van hogerhand worden afgedwongen mét een strafmaat achter de hand. Gesteld dat je ex dat dus heeft, want dat weet je pas nà een onderzoek.
Als ik je verhaal zo lees, denk ik dat het ook belangrijk kan zijn de verifierbare feiten van zijn mogelijk borderline gedrag in de maatschappij ook even op te lijsten voor de rechtbank ter illustratie van je stelling dat je met de vader weinig constructieve afspraken kan maken en dat hij weinig stabiliteit biedt. Dus: het verhaal van de opstapeling van schulden, impulsieve en herhaaldelijke verhuizen, werkverlating, en mogelijk contacten met het gerecht?
Dit met het doel dat de rechter de vader op zijn zelfverantwoordelijkheid kan wijzen en omgangskader kan vonissen waarbinnen de vader zichzelf zal moeten dwingen zich aan te passen aan de maatschappij, wil hij een goede omgang met zijn kind kunnen onderhouden.