ik heb een vraag. ik heb twee kleuters en ben twee jaar geleden gescheiden (waren samenwonend). we hebben toen co-ouderschap gehad tot mijn ex onverwachts een sms stuurde dat hij vertrok naar ver weg (waar zijn vriendin woont). Ongeveer 120km van ons. Toen hebben we een contract laten opstellen bij rechtbank waarin staat dat hij ze om t weekend heeft.
hij wil dat ik ook verhuis naar daar maar dat is voor mij geen optie. veel te ver van mijn werk.
ik heb aangegeven dat ik mss op een gegeven moment, enkel indien juist voor de kindjes, ga verhuizen naar mijn vriend. wat iets dichterbij is (85 km van hem) en hij zegt dat hij dan gaat eisen dat ze in t midden naar school gaan en een 50/50 regeling.
ik ben niet tegen het feit dat hij ze meer wil hebben maar elke dag zo ver reizen voor de kindjes en hun school niet waar ze wonen...dat zie ik niet zitten
kan hij dat eisen bij de rechtbank?
ik probeer het juiste te doen voor de kindjes maar hij zegt dat ik uit groot egoïsme niet wil verhuizen naar hem (hij is weggegaan??)
ik maak me een beetje zorgen
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
-
lucgescheiden
- Berichten: 2810
Uw ex kan voor de rechtbank alles eisen wat hij wilt, al bestaat er nog steeds een verschil tussen iets eisen en iets ingewilgd krijgen.
Het feit dat beide ouders, ook na uw verhuis, ver uit elkaar wonen, is, mijn inziens, een onveranderde omstandigheid.
Wanneer vader, na uw verhuis, plots eisen gaat stellen, dan zal dit enkel kunnen op basis van veranderde omstandigheden.
Het feit dat beide ouders, ook na uw verhuis, ver uit elkaar wonen, is, mijn inziens, een onveranderde omstandigheid.
Wanneer vader, na uw verhuis, plots eisen gaat stellen, dan zal dit enkel kunnen op basis van veranderde omstandigheden.
Handige documenten voor Personenrecht
Rechters beslisten dat vroeger wel eens, maar dat gebeurt minder en minder. DE voorkeur gaat steeds uit naar een school in de woonplaats van de ouders.
Gezien het feit dat er week/week was en dat uw ex verhuisd is en er DAAROM een weekendregeling is en de kinderen tijdens de schoolweek dus enkel bij u zijn, acht ik de kans zeer klein dat hij zal krijgen wat hij eist.
Hij is verhuisd en heeft daarmee de uitoefening van een degelijk co-ouderschap op de helling gezet, om niet te zeggen bijna onmogelijk gemaakt. Hij heeft niet te bepalen waar u woont en daar hoeft u zich dan ook niets van aan te trekken.
Om op uw tweede vraag te antwoorden: Er bestaat niet zoiets als 'hoe groot mag de afstand zin'. Elke rechter zal kijken naar de situatie die voor hem ligt en vanuit die situatie beslissen. Hij zal rekening houden met de afstand, maar er is geen boekje of wet waarin afstanden staan.
Gezien het feit dat er week/week was en dat uw ex verhuisd is en er DAAROM een weekendregeling is en de kinderen tijdens de schoolweek dus enkel bij u zijn, acht ik de kans zeer klein dat hij zal krijgen wat hij eist.
Hij is verhuisd en heeft daarmee de uitoefening van een degelijk co-ouderschap op de helling gezet, om niet te zeggen bijna onmogelijk gemaakt. Hij heeft niet te bepalen waar u woont en daar hoeft u zich dan ook niets van aan te trekken.
Om op uw tweede vraag te antwoorden: Er bestaat niet zoiets als 'hoe groot mag de afstand zin'. Elke rechter zal kijken naar de situatie die voor hem ligt en vanuit die situatie beslissen. Hij zal rekening houden met de afstand, maar er is geen boekje of wet waarin afstanden staan.
dankjewel duma. het is zo moeilijk...al 3 jaar is hij woedend..bijna terreur in zijn woorden naar mij en hij vindt dat de scheiding enkel mijn schuld is en dat ik daarom nu een stap naar hem moet zetten. Ik moet mijn best doen om t niet teveel aan mijn hart te laten komen. Mijn nieuwe vriend is heel rustig gelukkig en probeert de boel te kalmeren. maar ik hoop dat dat ik mijn kinderen "verwaarloos" (zoals mijn ex zegt) als ik niet verhuis naar hem. hij wil ook vanalles tegen de rechter gaan zeggen...heel pijnlijk allemaal...we hebben beiden schuld aan de breuk maar zijn eigen aandeel bestaat al jaren niet voor hem. Noemt me een egoïstische mama die haar kinderen gebruikt..ik doe alles voor die twee mensjes (inclusief zo veel ik kan stimuleren dat ze contact met hun papa hebben). pijnlijk allemaal maar voelt rustig je antwoord te lezen!
-
lucgescheiden
- Berichten: 2810
hoop doet leven, en zolang er hoop is: is er leven!
Dus hopen wij met jou!
Dus hopen wij met jou!
Handige documenten voor Personenrecht