#9 , 05 mar 2013 18:11
Ik kan aannemen dat als ik stoelen bestel die ik op maat laat maken bij een bepaalde firma, dat ik deze firma daarvoor vergoed, en ik hen op voorhand de kosten betaal van deze 'op maat' gemaakte stoelen, omdat deze alleen in mijn interieur passen. Daar kan ik dus perfect inkomen, en daar zou ik ook geen enkel probleem mee gehad hebben, om voor de hand liggende reden.
Wanneer het gaat over standaard stoelen en hij mij die dadelijk kan meegeven, heb ik er ook geen enkel probleem mee dadelijk de volledige prijs te betalen. Maar als ik die stoelen vraag, en hij zegt me dat de levering nog onbepaalde tijd op zich kan laten wachten, graag een voorschot van bijna een derde van de prijs... ja dan heb ik daar wel een probleem mee.
1 van de twee moet dan vertrouwen dat de ander zijn belofte nakomt. Ofwel de verkoper vertrouwt de klant (hij leverde de stoelen bij mij thuis en ik wou handtekenen voor directe betaling bij aflevering) leek me een goede deal ... ofwel de klant de verkoper : de klant geeft al centen, maar de verkoper kon geen exacte levertermijn geven... leek me een slechte deal.
En ik vind niet dat ik récht heb op die meubels, zo theatraal heb ik me nooit uitgedrukt meen ik te weten, nee, ik ben klant en ik wil ze kopen, noem het ruilhandel : jij de centen, ik de stoelen.
Niet eerst mijn centen en pas na onbepaalde tijd de stoelen.
Als hij dan de verkoop kan weigeren is dit zo, als het wettelijk is, dan is dit ook zo, dan is het mijn keuze er niet op in te gaan en zijn keuze niet aan mij te verkopen.
En we zaten gewoon aan tafel rustig te babbelen, er is geen ruzie gemaakt, dus de verkoper heeft helemaal niet gereageerd op een 'vervelende klant'.
De klant werd pas vervelend toen hij rechtstond en doorging, en de bestelbon (nog steeds vriendelijk) teruggaf aan de verkoper.
Ik vroeg me gewoon af of het wettelijk was.