Hallo allen,
Kan iemand mij helpen aub? Ik ben zo ten einde raad door de ganse situatie die nu al bijna een jaar aansleept maar dit zou te lang zijn om in een paar woorden uit te leggen.Heeft iemand enig idee waarom mijn advocaat geen kopie krijgt van een pv (is burgerrechtelijk, niet strafrechterlijk). De Procureur weigert het haar te geven maar ze noemt het zelf 'pesten' mijn advocate.Bestaat er dan toch een andere manier om hieraan te geraken? Ik heb het nummer van deze pv.Hopend op een positief antwoord,Bedankt
-
Valérie2202
Topic Starter - Berichten: 15
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
-
Franciscus
- Berichten: 39749
- Juridisch actief: Nee
Het is het parket (procureur) die beslist om inzage te geven in een strafrechtelijk dossier.
Indien het iets burgerlijk is was er al geen PV opgesteld geworden.
Van de politie had u een attest van aangifte kunnen bekomen en een copie van uw PV van verhoor.
Indien het iets burgerlijk is was er al geen PV opgesteld geworden.
Van de politie had u een attest van aangifte kunnen bekomen en een copie van uw PV van verhoor.
-
Valérie2202
Topic Starter - Berichten: 15
Bedankt voor je antwoord.
Ik had inderdaad al gelezen, verdiep me al een jaar in de juridische wereld, enfin kluwen, ivm deze zaak.
HEt gaat over de teruggeleiding van mijn kind naar de vader: de afgifte van het kind gebeurde op het politiekantoor en daarover werd informatie doorgegeven aan het Parket. Ikzelf heb dus geen verklaring moeten afleggen. OF kunnen we het überhaupt dan een PV noemen?
Ik had inderdaad al gelezen, verdiep me al een jaar in de juridische wereld, enfin kluwen, ivm deze zaak.
HEt gaat over de teruggeleiding van mijn kind naar de vader: de afgifte van het kind gebeurde op het politiekantoor en daarover werd informatie doorgegeven aan het Parket. Ikzelf heb dus geen verklaring moeten afleggen. OF kunnen we het überhaupt dan een PV noemen?
Ik denk dat je misschien nog wat geduld moet hebben.
Je krijgt normaal (als je er belang bij hebt) toestemming om inzage te nemen van een strafdossier als het onderzoek voltooid is. Het onderzoek is immers geheim. Er wordt dus geen toestemming verleend tot het nemen van inzage van een afzonderlijk pv zolang het onderzoek niet is afgerond.
Doe a.u.b. de hoofdletters weg. Hoofdletters = roepen = onbeleefd.
Je krijgt normaal (als je er belang bij hebt) toestemming om inzage te nemen van een strafdossier als het onderzoek voltooid is. Het onderzoek is immers geheim. Er wordt dus geen toestemming verleend tot het nemen van inzage van een afzonderlijk pv zolang het onderzoek niet is afgerond.
Doe a.u.b. de hoofdletters weg. Hoofdletters = roepen = onbeleefd.
-
Valérie2202
Topic Starter - Berichten: 15
Hallo,
Waar staan er hoofdletters? Moest je de hoofdletters bedoelen in mijn tekst, mijn excuses, dat is per ongeluk en zeker niet om te schreeuwen...
Waar staan er hoofdletters? Moest je de hoofdletters bedoelen in mijn tekst, mijn excuses, dat is per ongeluk en zeker niet om te schreeuwen...
-
Franciscus
- Berichten: 39749
- Juridisch actief: Nee
Ik vermoed ook dat het dossier nog in 'beweging' is.
Teruggeleiding naar de vader ...... geef daar eens wat meer uitleg over?
Ik vermoed ...in een vonnis staat dat kind via politie moet (raar) of is er iets gebeurd?
Teruggeleiding naar de vader ...... geef daar eens wat meer uitleg over?
Ik vermoed ...in een vonnis staat dat kind via politie moet (raar) of is er iets gebeurd?
-
Valérie2202
Topic Starter - Berichten: 15
Hoe kan ik dit kort uitleggen:
Woonachtig te Frankrijk met ex-partner tem juli 2012. Uit onze relatie kwam onze dochter voort, (Belgische en Franse nationaliteit).
De relatie begint zoals elke andere relatie, een 'fairy tale', al dan niet van korte duur.
Naar aanleiding van partnergeweld en een onuithoudbare situatie ben ik tot tweemaal toe opgevangen geweest door kennissen. Ik heb tot tweemaal toe een klacht ingediend tegen mijn ex-partner omwille van het geweld. In augustus 2012 besloot ik terug te keren naar België samen met onze dochter.
Voordat ik besloot om terug te komen naar België, ben ik me gaan bevragen bij een advocate over het reilen en zeilen van de te volgen stappen, kwestie van niet onvoorbereid en onbezonnen te werk te gaan.... Helaas, hier werd mij gezegd dat ik op eender welk moment kon vertrekken met onze dochter maar dat ik op voorhand dit diende aan te geven op het lokale politiekantoor. Eenmaal in België aangekomen, vertelde ze me dat ik een procedure kon opstarten. Ik heb ons hier in België effectief gedomicilieerd en een procedure aanhangig gemaakt bij de Jeugdrechtbank te Y
Het contact met de vader is onze dochter steeds blijven behouden. Hij is hier meermaals, maandenlang, op bezoek geweest en zelfs mee naar school gegaan om onze dochter af te zetten. In de hoop dat alles terug in orde zou komen tussen de vader en mij, zijn we even blijven op en af pendelen. De situatie escaleerde telkens opnieuw ik me begaf naar Y, alwaar ik me begaf zodat onze dochter toch haar papa zou kunnen zien. Dit ging weer van me buitenzetten op straat om 2u, mijn valiezen in de regen buitenzetten, tot het weigeren terug te geven van onze dochter omdat ik wilde vertrekken.
Ik heb de laatste drie jaar ontzettend veel vernederingen ondergaan, op alle gebied, beschuldigingen, extreme jaloezie, paranoia-toestanden, fysiek geweld, stiltebehandelingen, gaande tot zelfs de auto op een krik zetten om te beletten dat ik onze dochter naar de onthaalmoeder kon brengen, gaande tot het bed verplaatsen naar een andere kamer zodat ik op de mat mocht slapen, persoonlijke goederen stukmaken, mij uit bed zetten, enz enz.
Onze dochter kreeg eveneens de stiltebehandeling, haar speelgoed werd al eens stukgesmeten, ze werd ook al eens uitgescholden in mijn bijzijn, als haar vader een slechte dag had, was het zelfs te veel om tegen haar te spreken, een kusje kon er zelfs niet af.
Naar onze dochter toe heeft hij nooit de kans gehad om haar te slaan, althans niet in mijn bijzijn, en simpelweg om de reden dat ik onze dochter niet alleen achterliet bij hem tenzij ik geen andere mogelijkheid had. Kan u zich inbeelden wat het is om zich dagelijks na het werk naar huis te haasten om toch maar present te zijn moest meneer weer in een slechte bui zijn. Menigmaal heb ik gezien hoe zijn zoontje (waarvoor hij co-ouderschap heeft verkregen) gekletst werd, of uitgescholden of vernederd. Menigmaal ben ik tussenbeide gaan staan omdat ik het niet meer kon aanzien hoe een jongetje van 9 jaar werd geslaan. Menigmaal heb ik gevraagd om te stoppen met het uitschelden of vernederen van zijn zoontje.
Weet u hoe het voelt om 's nachts op 'alert' te staan om een nieuwe bui te kunnen opvangen: de deur van de slaapkamer om 2u 's nachts instampen en als dat niet gaat, proberen we het met de koevoet. Er niet voor terugdeinzen om 's nachts beginnen te roepen en scènes te maken: is dit een 'stabiele en veilige thuisomgeving' voor kinderen? Hoe kunnen kinderen hierin opgroeien zonder daaraan gevolgen over te houden? Mijn hart sloeg op hol als ik de bui al voelde aankomen. Ik overleefde op automatische piloot, altijd maar denken aan een uitweg om weg te kunnen indien dit of dat zou gebeuren.
Wat zeggen deze handelingen over mijn ex-partner? Dit is kindermishandeling en partnermishandeling, dit is verwaarlozing. Dit moet gestopt worden, en liefst zo snel mogelijk.
Wat zegt het IVRK hierover?
- Artikel 19 zegt dat elk kind recht heeft om te leven zonder mishandeld te worden
- Artikel 39 zegt dat elk mishandeld kind recht heeft op een gepaste behandeling om alzo terug te kunnen integreren in de maatschappij
Fysiek geweld kan in de meeste gevallen nog gemakkelijk aangetoond worden maar hoe zit het met psychologisch geweld? Dit wordt heel zelden opgemerkt want het gebeurt intra-familiaal.
Hoe zit het met kinderen die getuige zijn van huiselijk geweld, zoals onze dochter vaak geweest is? Dat noemen ze ook kindermishandeling. Ik herinner mij een scène waarbij ik meermaals in mijn gezicht gespuugd werd in het bijzijn van onze dochter, onze dochter die in haar kinderstoel zat toe te kijken. Onze dochter die bovenaan de trap stond terwijl ik beneden in de kelder tegen de muur was gesmeten en waarbij mij werd gezegd, letterlijk: "maak dat ge hier wegkomt, of ik maak u kapot". Onze dochter die bovenaan de trap huilend staat te roepen op haar mama. Dit noemen ze mishandeling.
Sinds maanden verdiep ik mij in de materie van kindermishandeling, van manipulatie, van partnergeweld. En mijn ogen zijn allicht heel laat opengegaan, toen ikzelf al maar een schim meer was van de persoon die ik ooit geweest bent. Mijn vriendinnen zeiden van me dat ik iemand vrolijk en goedlachs was, vandaag de dag consulteer ik een psycholoog om al deze opgekropte stress en angst een plaats te kunnen geven. Helaas heb ik geen klinische diagnose maar mijn psychologe liet mij de termen 'narcisme' en 'borderline' ontvallen. Ik heb geprobeerd om dit te begrijpen waarom hij zo was, en steeds opnieuw troostte ik mezelf met de gedachte dat hij zo moest zijn omdat hij dit meegemaakt had in zijn kinderjaren. Maar volgens zijn zeggen was dit niet het geval. Waar ligt het dan wel aan dat men in staat is om zo wreed te handelen?
Laten we dan ook niet vergeten dat mijn ex in 2011 een zelfmoordpoging ondernomen heeft waarbij ik hem dan toch nog tijdig gevonden heb, maar er meerdere gevolgd hebben, al waren het dan nog maar 'gemanipuleerde' en 'dreigingen'. Is dit een stabiele omgeving voor een kind? Hoe kan men nog maar het idee in zijn hoofd halen om een kind te willen laten bij de vader in zulke omstandigheden? Natuurlijk heeft hij hier zich mooi uit weten te praten want zoals hij het beschreef, ging het om een 'burnout'. Mag ik u er dan ook op wijzen dat mij deze zelfmoordpogingen verweten werden, het was mijn fout dat hij zich had willen ontnemen van het leven.
Wat moet er dan nog meer bewezen worden om dit zieke gedrag te karakteriseren? Welk drama moet er gebeuren om actie te ondernemen? Moeten we wachten tot het te laat is?
Mijn bedoeling is nooit geweest om alle contact tussen haar vader en X te verbreken, cfr. bezoeken, telefoongesprekken en skype. Elke maal hij hier op bezoek kwam, was er iemand van de familie op de hoogte dat hij hier was en dat ze klaar moesten staan voor het geval er weer iets moest gebeuren.
Toen hij het gewaar werd dat ik niet meer zou terugkeren naar Frankrijk, is hij een procedure opgestart voor internationale kinderontvoering alhoewel hij mij meerdere malen te kennen had gegeven dat hij akkoord was dat wij in België waren en zolang er iets voor onze dochter geregeld kon worden, was het voor hem ok. Tot en met maart dit jaar zijn er episodes geweest van 'ik zet de procedure stop en we treffen een minnelijke schikking' tot 'ik laat de procedure lopen'. Leugens en manipulatie maar vandaag word ik hierop afgerekend en heeft hij het sluw weten te spelen.
Als moeder zijnde zag ik geen andere keuze meer dan het 'vel' van mijn kind en mezelf te redden, pyschologisch gezien en lichamelijk gezien kon ik niet meer functioneren nalv alle agressie die ons werd aangedaan. Kan men een moeder verwijten om te moeten vluchten voor haar partner? Kan men een moeder straffen omdat ze aan de veiligheid van haar kind denkt?
Ik heb het ongeluk gehad om een 'slechte' advocaat te contacteren in Frankrijk die mij op geen enkel moment attent maakte op het verdrag van 's Gravenhage. Had zij mij hierover geïnformeerd, dan zou ik nooit zomaar teruggekeerd zijn naar België want wat had ik er uiteindelijk mee gewonnen? Vandaag riskeer ik mijn 'alles' te verliezen, ik word 'gestraft' omdat ik koos voor de veiligheid van onze dochter en mezelf, voor een situatie die al 3 jaar bezig was, die compleet uit de hand liep en waarbij ik meerdere malen sinds april 2012 ben moeten vertrekken om het geweld te ontlopen.
De rechtszitting van 7 januari ll voor de Jeugdrechtbank te werd opgeschort naar 2 mei ll. Ondertussen verscheen ik voor het Parket te Antwerpen naar aanleiding van de IKO en op vrijdag 3 mei werd het vonnis uitgesproken dat onze dochter onmiddellijk terug moest naar haar vader (Eerste Aanleg). Zonder enige motivatie werd dit boven het hoofd van een driejarig kind uitgesproken!
Hiertegen teken ik beroep aan, dit kan niet dat een kind het risico moet lopen om de speelbal te worden van het perverse gedrag van haar vader.
Onze justitie geeft hiermee het signaal door dat geweld binnen het gezin kan, dat dit getolereerd wordt, dit kan toch niet de bedoeling zijn?
Waar worden de rechten van het kind hier in acht genomen? Welke stappen kunnen er ondernomen worden om deze mishandeling te stoppen zodat ik onze dochter van een menswaardig leven kan voorzien, het leven waarop zij recht heeft, zij heeft hier namelijk helemaal niet om gevraagd. Wat moet ik doen om mijn dochter hier bij mij te houden, daar waar ze als een dartel schaapje door het leven mag gaan, geen schrik moet hebben van woedeuitbarstingen van haar vader en van een stabiele, liefdevolle, warme omgeving mag genieten?
Voor mij is dit echt een zaak van leven en dood, een leven zonder mijn dochter kan ik niet aanvaarden, en ik moet tegen dit onrecht vechten om deze situatie zo snel mogelijk ongedaan te maken.
Ik koos ervoor om een kind op de wereld te zetten uit liefde, ik koos ervoor om er te zijn voor dit kind, ik koos ervoor om 'mama' te zijn onder alle omstandigheden!
Dank u om mij gelezen te hebben.
Hopende op gerechtigheid,
Met de meeste hoogachting,
Woonachtig te Frankrijk met ex-partner tem juli 2012. Uit onze relatie kwam onze dochter voort, (Belgische en Franse nationaliteit).
De relatie begint zoals elke andere relatie, een 'fairy tale', al dan niet van korte duur.
Naar aanleiding van partnergeweld en een onuithoudbare situatie ben ik tot tweemaal toe opgevangen geweest door kennissen. Ik heb tot tweemaal toe een klacht ingediend tegen mijn ex-partner omwille van het geweld. In augustus 2012 besloot ik terug te keren naar België samen met onze dochter.
Voordat ik besloot om terug te komen naar België, ben ik me gaan bevragen bij een advocate over het reilen en zeilen van de te volgen stappen, kwestie van niet onvoorbereid en onbezonnen te werk te gaan.... Helaas, hier werd mij gezegd dat ik op eender welk moment kon vertrekken met onze dochter maar dat ik op voorhand dit diende aan te geven op het lokale politiekantoor. Eenmaal in België aangekomen, vertelde ze me dat ik een procedure kon opstarten. Ik heb ons hier in België effectief gedomicilieerd en een procedure aanhangig gemaakt bij de Jeugdrechtbank te Y
Het contact met de vader is onze dochter steeds blijven behouden. Hij is hier meermaals, maandenlang, op bezoek geweest en zelfs mee naar school gegaan om onze dochter af te zetten. In de hoop dat alles terug in orde zou komen tussen de vader en mij, zijn we even blijven op en af pendelen. De situatie escaleerde telkens opnieuw ik me begaf naar Y, alwaar ik me begaf zodat onze dochter toch haar papa zou kunnen zien. Dit ging weer van me buitenzetten op straat om 2u, mijn valiezen in de regen buitenzetten, tot het weigeren terug te geven van onze dochter omdat ik wilde vertrekken.
Ik heb de laatste drie jaar ontzettend veel vernederingen ondergaan, op alle gebied, beschuldigingen, extreme jaloezie, paranoia-toestanden, fysiek geweld, stiltebehandelingen, gaande tot zelfs de auto op een krik zetten om te beletten dat ik onze dochter naar de onthaalmoeder kon brengen, gaande tot het bed verplaatsen naar een andere kamer zodat ik op de mat mocht slapen, persoonlijke goederen stukmaken, mij uit bed zetten, enz enz.
Onze dochter kreeg eveneens de stiltebehandeling, haar speelgoed werd al eens stukgesmeten, ze werd ook al eens uitgescholden in mijn bijzijn, als haar vader een slechte dag had, was het zelfs te veel om tegen haar te spreken, een kusje kon er zelfs niet af.
Naar onze dochter toe heeft hij nooit de kans gehad om haar te slaan, althans niet in mijn bijzijn, en simpelweg om de reden dat ik onze dochter niet alleen achterliet bij hem tenzij ik geen andere mogelijkheid had. Kan u zich inbeelden wat het is om zich dagelijks na het werk naar huis te haasten om toch maar present te zijn moest meneer weer in een slechte bui zijn. Menigmaal heb ik gezien hoe zijn zoontje (waarvoor hij co-ouderschap heeft verkregen) gekletst werd, of uitgescholden of vernederd. Menigmaal ben ik tussenbeide gaan staan omdat ik het niet meer kon aanzien hoe een jongetje van 9 jaar werd geslaan. Menigmaal heb ik gevraagd om te stoppen met het uitschelden of vernederen van zijn zoontje.
Weet u hoe het voelt om 's nachts op 'alert' te staan om een nieuwe bui te kunnen opvangen: de deur van de slaapkamer om 2u 's nachts instampen en als dat niet gaat, proberen we het met de koevoet. Er niet voor terugdeinzen om 's nachts beginnen te roepen en scènes te maken: is dit een 'stabiele en veilige thuisomgeving' voor kinderen? Hoe kunnen kinderen hierin opgroeien zonder daaraan gevolgen over te houden? Mijn hart sloeg op hol als ik de bui al voelde aankomen. Ik overleefde op automatische piloot, altijd maar denken aan een uitweg om weg te kunnen indien dit of dat zou gebeuren.
Wat zeggen deze handelingen over mijn ex-partner? Dit is kindermishandeling en partnermishandeling, dit is verwaarlozing. Dit moet gestopt worden, en liefst zo snel mogelijk.
Wat zegt het IVRK hierover?
- Artikel 19 zegt dat elk kind recht heeft om te leven zonder mishandeld te worden
- Artikel 39 zegt dat elk mishandeld kind recht heeft op een gepaste behandeling om alzo terug te kunnen integreren in de maatschappij
Fysiek geweld kan in de meeste gevallen nog gemakkelijk aangetoond worden maar hoe zit het met psychologisch geweld? Dit wordt heel zelden opgemerkt want het gebeurt intra-familiaal.
Hoe zit het met kinderen die getuige zijn van huiselijk geweld, zoals onze dochter vaak geweest is? Dat noemen ze ook kindermishandeling. Ik herinner mij een scène waarbij ik meermaals in mijn gezicht gespuugd werd in het bijzijn van onze dochter, onze dochter die in haar kinderstoel zat toe te kijken. Onze dochter die bovenaan de trap stond terwijl ik beneden in de kelder tegen de muur was gesmeten en waarbij mij werd gezegd, letterlijk: "maak dat ge hier wegkomt, of ik maak u kapot". Onze dochter die bovenaan de trap huilend staat te roepen op haar mama. Dit noemen ze mishandeling.
Sinds maanden verdiep ik mij in de materie van kindermishandeling, van manipulatie, van partnergeweld. En mijn ogen zijn allicht heel laat opengegaan, toen ikzelf al maar een schim meer was van de persoon die ik ooit geweest bent. Mijn vriendinnen zeiden van me dat ik iemand vrolijk en goedlachs was, vandaag de dag consulteer ik een psycholoog om al deze opgekropte stress en angst een plaats te kunnen geven. Helaas heb ik geen klinische diagnose maar mijn psychologe liet mij de termen 'narcisme' en 'borderline' ontvallen. Ik heb geprobeerd om dit te begrijpen waarom hij zo was, en steeds opnieuw troostte ik mezelf met de gedachte dat hij zo moest zijn omdat hij dit meegemaakt had in zijn kinderjaren. Maar volgens zijn zeggen was dit niet het geval. Waar ligt het dan wel aan dat men in staat is om zo wreed te handelen?
Laten we dan ook niet vergeten dat mijn ex in 2011 een zelfmoordpoging ondernomen heeft waarbij ik hem dan toch nog tijdig gevonden heb, maar er meerdere gevolgd hebben, al waren het dan nog maar 'gemanipuleerde' en 'dreigingen'. Is dit een stabiele omgeving voor een kind? Hoe kan men nog maar het idee in zijn hoofd halen om een kind te willen laten bij de vader in zulke omstandigheden? Natuurlijk heeft hij hier zich mooi uit weten te praten want zoals hij het beschreef, ging het om een 'burnout'. Mag ik u er dan ook op wijzen dat mij deze zelfmoordpogingen verweten werden, het was mijn fout dat hij zich had willen ontnemen van het leven.
Wat moet er dan nog meer bewezen worden om dit zieke gedrag te karakteriseren? Welk drama moet er gebeuren om actie te ondernemen? Moeten we wachten tot het te laat is?
Mijn bedoeling is nooit geweest om alle contact tussen haar vader en X te verbreken, cfr. bezoeken, telefoongesprekken en skype. Elke maal hij hier op bezoek kwam, was er iemand van de familie op de hoogte dat hij hier was en dat ze klaar moesten staan voor het geval er weer iets moest gebeuren.
Toen hij het gewaar werd dat ik niet meer zou terugkeren naar Frankrijk, is hij een procedure opgestart voor internationale kinderontvoering alhoewel hij mij meerdere malen te kennen had gegeven dat hij akkoord was dat wij in België waren en zolang er iets voor onze dochter geregeld kon worden, was het voor hem ok. Tot en met maart dit jaar zijn er episodes geweest van 'ik zet de procedure stop en we treffen een minnelijke schikking' tot 'ik laat de procedure lopen'. Leugens en manipulatie maar vandaag word ik hierop afgerekend en heeft hij het sluw weten te spelen.
Als moeder zijnde zag ik geen andere keuze meer dan het 'vel' van mijn kind en mezelf te redden, pyschologisch gezien en lichamelijk gezien kon ik niet meer functioneren nalv alle agressie die ons werd aangedaan. Kan men een moeder verwijten om te moeten vluchten voor haar partner? Kan men een moeder straffen omdat ze aan de veiligheid van haar kind denkt?
Ik heb het ongeluk gehad om een 'slechte' advocaat te contacteren in Frankrijk die mij op geen enkel moment attent maakte op het verdrag van 's Gravenhage. Had zij mij hierover geïnformeerd, dan zou ik nooit zomaar teruggekeerd zijn naar België want wat had ik er uiteindelijk mee gewonnen? Vandaag riskeer ik mijn 'alles' te verliezen, ik word 'gestraft' omdat ik koos voor de veiligheid van onze dochter en mezelf, voor een situatie die al 3 jaar bezig was, die compleet uit de hand liep en waarbij ik meerdere malen sinds april 2012 ben moeten vertrekken om het geweld te ontlopen.
De rechtszitting van 7 januari ll voor de Jeugdrechtbank te werd opgeschort naar 2 mei ll. Ondertussen verscheen ik voor het Parket te Antwerpen naar aanleiding van de IKO en op vrijdag 3 mei werd het vonnis uitgesproken dat onze dochter onmiddellijk terug moest naar haar vader (Eerste Aanleg). Zonder enige motivatie werd dit boven het hoofd van een driejarig kind uitgesproken!
Hiertegen teken ik beroep aan, dit kan niet dat een kind het risico moet lopen om de speelbal te worden van het perverse gedrag van haar vader.
Onze justitie geeft hiermee het signaal door dat geweld binnen het gezin kan, dat dit getolereerd wordt, dit kan toch niet de bedoeling zijn?
Waar worden de rechten van het kind hier in acht genomen? Welke stappen kunnen er ondernomen worden om deze mishandeling te stoppen zodat ik onze dochter van een menswaardig leven kan voorzien, het leven waarop zij recht heeft, zij heeft hier namelijk helemaal niet om gevraagd. Wat moet ik doen om mijn dochter hier bij mij te houden, daar waar ze als een dartel schaapje door het leven mag gaan, geen schrik moet hebben van woedeuitbarstingen van haar vader en van een stabiele, liefdevolle, warme omgeving mag genieten?
Voor mij is dit echt een zaak van leven en dood, een leven zonder mijn dochter kan ik niet aanvaarden, en ik moet tegen dit onrecht vechten om deze situatie zo snel mogelijk ongedaan te maken.
Ik koos ervoor om een kind op de wereld te zetten uit liefde, ik koos ervoor om er te zijn voor dit kind, ik koos ervoor om 'mama' te zijn onder alle omstandigheden!
Dank u om mij gelezen te hebben.
Hopende op gerechtigheid,
Met de meeste hoogachting,
Laatst gewijzigd door Valérie2202 op 28 jun 2013 19:28, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Franciscus
- Berichten: 39749
- Juridisch actief: Nee
Waar hebt u de aangiften gedaan?
Waar was de uitspraak van een rechter dat u met het kind ergens anders mocht gaan wonen?
Wat was wettelijk de woonplaats van het kind?
Zijn er in België aangiften inzake IFG?
Er was dus een vonnis eerste aanleg in België of Frankrijk?
Over welk dossier hebt u het dat u niet ter inzage krijgt?
Dossier ligt VOOR de datum van de rechtszaak steeds ter inzage.
Welke magistraat van welke rechtbank heeft dat geweigerd ?
Ook eens lezen:
http://www.juridischforum.be/forum/view ... 89&t=46358" onclick="window.open(this.href);return false;
PS misschien de naam van het kind uit uw bericht halen?
Waar was de uitspraak van een rechter dat u met het kind ergens anders mocht gaan wonen?
Wat was wettelijk de woonplaats van het kind?
Zijn er in België aangiften inzake IFG?
Er was dus een vonnis eerste aanleg in België of Frankrijk?
Over welk dossier hebt u het dat u niet ter inzage krijgt?
Dossier ligt VOOR de datum van de rechtszaak steeds ter inzage.
Welke magistraat van welke rechtbank heeft dat geweigerd ?
Ook eens lezen:
http://www.juridischforum.be/forum/view ... 89&t=46358" onclick="window.open(this.href);return false;
PS misschien de naam van het kind uit uw bericht halen?
-
Valérie2202
Topic Starter - Berichten: 15
Bedankt voor je antwoord.
De aangiften werden in Frankrijk gedaan.
Neen in Belgie heb ik geen aangiften meer gedaan, aangezien het hier niet meer tot fysiek geweld kwam... het probleem is dat het grootste deel psychologisch geweld is en was maar hoe kan ik zoiets bewijzen?
Ik heb helaas nooit een vonnis gehad dat ik met het kind ergens anders mocht gaan wonen, een Franse advocate vertelde me voor mijn vertrek (en daar is de hele miserie begonnen!) dat ik zo naar Belgie kon terugkomen maar dat ik dit diende aan te geven op het politiekantoor van mijn toenmalige domicilie... Verdrag van 's Graevenhage heeft ze me helaas niks over gezegd... wist ik het maar... vandaag ben ik het allerbelangrijkste in mijn leven kwijt en is mijn kind teruggeleid naar de bron van gevaar! Een schande is dit!
Voor de overbrenging was Fr haar wettelijke woonplaats, nu weet ik dat wel allemaal hoe ik het had moeten doen, ondertussen is er een jaar verstreken bijna en is er onrecht aangedaan aan mijn dochter en mezelf.
De PV die werd opgemaakt door de HINP over hoe de teruggave van ons kind aan de vader gebeurde, kon ik tot op heden niet inzien omdat de procureur het weigerde, ook aan mijn advocate.
Idd, ik was te snel en heb dan nog eens vergeten om mijn naam weg te doen van mijn dochter
Pure stress... ik ben op
Vonnis van Eerste Aanleg in A'pen? Bedoelt u de naam van de magistraat?
De aangiften werden in Frankrijk gedaan.
Neen in Belgie heb ik geen aangiften meer gedaan, aangezien het hier niet meer tot fysiek geweld kwam... het probleem is dat het grootste deel psychologisch geweld is en was maar hoe kan ik zoiets bewijzen?
Ik heb helaas nooit een vonnis gehad dat ik met het kind ergens anders mocht gaan wonen, een Franse advocate vertelde me voor mijn vertrek (en daar is de hele miserie begonnen!) dat ik zo naar Belgie kon terugkomen maar dat ik dit diende aan te geven op het politiekantoor van mijn toenmalige domicilie... Verdrag van 's Graevenhage heeft ze me helaas niks over gezegd... wist ik het maar... vandaag ben ik het allerbelangrijkste in mijn leven kwijt en is mijn kind teruggeleid naar de bron van gevaar! Een schande is dit!
Voor de overbrenging was Fr haar wettelijke woonplaats, nu weet ik dat wel allemaal hoe ik het had moeten doen, ondertussen is er een jaar verstreken bijna en is er onrecht aangedaan aan mijn dochter en mezelf.
De PV die werd opgemaakt door de HINP over hoe de teruggave van ons kind aan de vader gebeurde, kon ik tot op heden niet inzien omdat de procureur het weigerde, ook aan mijn advocate.
Idd, ik was te snel en heb dan nog eens vergeten om mijn naam weg te doen van mijn dochter
Pure stress... ik ben op
Vonnis van Eerste Aanleg in A'pen? Bedoelt u de naam van de magistraat?
-
Franciscus
- Berichten: 39749
- Juridisch actief: Nee
Dus dan IS er geen dossier in België.
Het is als ik het goed heb de uitvoering van een vonnis uit Frankrijk?
Dan had de politie een uitvoerend bevel ...dat is u getoond of er is zelfs een copie van gegeven...
Een hoofdinspecteur van welke dienst?
Hebt u daar een PV nr van gekregen/bent u gehoord in die zaak dan hebt u een copie van het PV van verhoor.
Het is als ik het goed heb de uitvoering van een vonnis uit Frankrijk?
Dan had de politie een uitvoerend bevel ...dat is u getoond of er is zelfs een copie van gegeven...
Een hoofdinspecteur van welke dienst?
Hebt u daar een PV nr van gekregen/bent u gehoord in die zaak dan hebt u een copie van het PV van verhoor.
-
Valérie2202
Topic Starter - Berichten: 15
neeneen er is een heel dossier in Belgie van IKO....
Nee het parket heeft het vonnis, onmiddellijk uitvoerbaar, uitgevoerd... alhoewel dit enkel wordt gedaan als er sprake is van kindermishandeling od.
En wat doen ze nu? Het kind teruggeleiden naar de bron van gevaar... enfin geen woorden voor!
HINP van JSPD, ik heb een nr gekregen van het pv ja.
Nee het parket heeft het vonnis, onmiddellijk uitvoerbaar, uitgevoerd... alhoewel dit enkel wordt gedaan als er sprake is van kindermishandeling od.
En wat doen ze nu? Het kind teruggeleiden naar de bron van gevaar... enfin geen woorden voor!
HINP van JSPD, ik heb een nr gekregen van het pv ja.
-
Franciscus
- Berichten: 39749
- Juridisch actief: Nee
En wie zegt dat een uitvoerbaar vonnis alleen maar wordt uitgevoerd bij kindermishandeling?
Dat staat nergens in de wetgeving.
Dat staat nergens in de wetgeving.
-
Valérie2202
Topic Starter - Berichten: 15
bij een teruggeleiding ingeval van IKO wordt normaal gezien het hoger beroep afgewacht cfr rechtspraak Nederland.... heb hopen gelezen en adv gespecialiseerd daarin die nu mijn zaak behandelt.
-
Franciscus
- Berichten: 39749
- Juridisch actief: Nee
Waar staat dat er moet gewacht worden op een hoger beroep?
Kan u die teksten eens opgeven??
Kan u die teksten eens opgeven??
-
Valérie2202
Topic Starter - Berichten: 15
Ik heb beroep aangetekend tegen het vonnis in eerste Aanleg...
Zaak was opgestart voor jeugdrechtbank te Hasselt... stopgezet geweest omdat mijn ex toen beslist heeft, omdat ik niet meer terugkwam naar Frankrijk, ook al heeft hij zwart op wit verklaard dat onze dochter bij de moeder in B mocht verblijven, om procedure voor IKO op te starten... dus die zitting is geschorst gew naar een latere datum
Ondertussen is dat via het Parket opgeroepen geweest voor de rechtb van eerste aanleg te Antwerpen... en na het vonnis heb ik beroep aangetekend... nu wachtende op het beroep dat voorkomt op 22 juli in het Hof van Beroep te Antwerpen om grieven IKO aan te tonen.
Complexe materie die hier in Belgie niet zo goed beheerst wordt tov Nederland die hier veel vaker mee geconfronteerd worden.
Zaak was opgestart voor jeugdrechtbank te Hasselt... stopgezet geweest omdat mijn ex toen beslist heeft, omdat ik niet meer terugkwam naar Frankrijk, ook al heeft hij zwart op wit verklaard dat onze dochter bij de moeder in B mocht verblijven, om procedure voor IKO op te starten... dus die zitting is geschorst gew naar een latere datum
Ondertussen is dat via het Parket opgeroepen geweest voor de rechtb van eerste aanleg te Antwerpen... en na het vonnis heb ik beroep aangetekend... nu wachtende op het beroep dat voorkomt op 22 juli in het Hof van Beroep te Antwerpen om grieven IKO aan te tonen.
Complexe materie die hier in Belgie niet zo goed beheerst wordt tov Nederland die hier veel vaker mee geconfronteerd worden.