Beste,
Ik heb een zoon van 12, met wiens vader het al snel verkeerd liep.
We hebben nooit samengewoond, doch hij heeft het kind wel erkend.
Toen mijn zoontje nog een baby was stapte zijn vader naar de rechtbank om een omgangsregeling te bekomen.
Die is sindsdien strikt gevolgd.
De jeugdrechtbank legde toen (10 jaar geleden) een alimentatie op van 100 € met jaarlijkse indexering, met betaling van alle extra kosten zoals buitenschoolse activiteiten, schooluitstappen langer dan 1 dag, betaling van kosten extra ziekenhuiskosten, ed..
Het kindergeld komt mij toe (114 €)
De alimentatie werd regelmatig betaald, in het begin zonder indexering, tot hij na tientallen keren vragen, dit jaar voor het eerst spontaan heeft gedaan (de 4 - 5 jaar ervoor gebeurde het telkens maanden te laat). Extra kosten, leverden altijd zo'n discussie op over (hij vond dat hij gezien ik het kind meer had, ook maar dat moest bij betalen, of dat ik hem niet respecteerde (het gebruikelijke Calimerogedoe van voor de scheiding)) dat me telkens bij zonder zwaar valt. Heel af en toe betaalde hij deze, maar meestal met maanden vertraging, en na meermaals aandringen, tot kwade mails van mijn kant. In ieder geval, steeds met heel veel dramatiek er rond. Heel vermoeiend en ondermijnend.
Ondertussen is hij van werk veranderd en geeft hij sinds een paar jaar les aan een hoge school, met een fikse loonsverhoging tot gevolg. Wel bewust halftijds. Hij woont alleen. Maar dat belet hem niet om elk schoolverlof meermaals op vakantie te gaan.
5 jaar geleden huwde ik. Mijn echtgenoot, heeft 2 kinderen, waarvan 1 op unief en op kot, en de tweede in het secundair, waarvoor hij alimentatie betaald.
Mijn loon is nog steeds hetzelfde als 10 jaar geleden, zonder indexering, want ik ben zelfstandig en herhaaldelijk solliciteren voor een baan met een beter loon heeft niets opgebracht.
Ik werk 4,5/5 zodat ik woensdagnamiddag S. studies kan opvolgen.
De combinatie gezin/werk heeft een grote carrière-uitbouw, in de weg gestaan, maar ik heb met alle plezier voor mijn zoon die keuze gemaakt.
Ondertussen is S. 12 en gaat naar het secundair. Hij heeft ook hobby's, is modebewuster, krijgt zakgeld..... maar niet meer als andere tieners. Integendeel.
Hij wordt ook niet opgevoed in de grootste luxe, daarvoor hebben we het geld niet. En bovendien wil ik hem daarin bewust opvoeden. Maar de kosten lopen veel hoger op dan vorig jaar.
Alles wordt door mij aangeschaft : kleren, schoolgerief, schoolkosten, kapperskosten, dokterskosten (hij is nog nooit met hem naar de dokter geweest, als S. ziek was, kreeg ik hem ziek terug en kon ik naar de dokter gaan en hij bijna nooit iets bijgedragen aan kleren).
Mijn ex wil alleen praten over alimentatieverhoging als ik toestem in een verlenging van de toegangsregeling. Alleen ziet mijn zoon dat niet zitten. Hij is heel nors naar het kind toe.
Hij woont ook in een huisje waar men niet direct kan spreken van hedendaags basiscomfort.... zeker niet in winterse perioden, heel koud en vochtig. Daar stel ik me trouwens al langer vragen rond, maar S. verdient een vader/zoon relatie en dus heb ik het voorlopig er maar bij gelaten. Is dat wel ok ?
Nu wil hij hem in de vakantie langer (hij heeft hem nu 1/2 van de vakantie- en weekend tijd) en de verlengde weekends. Dat zou betekenen dat ik mijn zoon alleen heb als er dient te worden gewerkt en gestudeerd en hij tijdens alle vrije perioden.
We hebben ellendig lang moeten vechten opdat hij daar zelfs maar mocht studeren. Hij heeft zich voorheen nooit bezig gehouden met zijn schoolwerk. Dat was voor bij mama.
Volgens hem heb ik geen recht op meer alimentatie, en hangt alles van zijn goodwill af ?
Klopt dat ?
Wat moet ik doen met de verblijfsregeling ?
Groetjes,
Babajaga