Wij geraken er dus niet uit. Ik heb al meerdere malen mijn toevlucht tot dit forum genomen en al veel bijgeleerd, maar toch zitten we nog met een massa vragen.
Eerst de situatie:
Wij zijn met 4 erfgenamen, waarvan er eentje geen contact meer met de rest van de familie had gedurende de laatste 20 jaar .
Vader overleden 22 jaar geleden en moeder bijna 3 jaar geleden.
Er zijn 3 zaken te verkopen om uit onverdeeldheid te geraken
1) het ouderlijk huis
2) verpacht weiland (grenzend aan de woning van die ene erfgenaam).
3) een opslagplaats (vroegere stallingen) bij het weiland en dus gelegen naast de woning van dezelfde erfgenaam.
Van bij het begin waren er 2 notarissen betrokken.
Om een lang verhaal kort te maken: voor de 3 eigendommen is er een bod, maar de ene erfgenaam wil alleen maar ingaan op het bod van het ouderlijk huis als andere erfgenamen zich akkoord verklaren om hem het weiland en de opslagplaats te laten voor de helft van de biedingen op weiland en opslagplaats.
Op tegenvoorstel van 3 erfgenamen is er nooit gereageerd. Advocaten hebben daarop meerdere pogingen gedaan om via vergadering tot oplossing te komen. Niet bereid om naar vergadering te komen maar dringt wel aan op openbare verkoop van alle goederen.
Wij zijn eventueel akkoord om hem zijn zin te geven maar weten bijna zeker dat hij ook hierbij zijn rol gaat spelen en alles inhouden.
Daarom willen advocaten dadelijk overgaan tot dagvaarding voor gedwongen verkoop, maar en nu komt mijn vraag:
- kan er door één van de erfgenamen een eis tot schadeloosstelling volgen voor de anderen als door een gerechterlijke verkoop er een mindere
opbrengst gerealiseerd wordt dan de oorspronkelijke biedingen daarbij art 1382 BW of ander art uit BW aanhalend ? En hoe groot zijn zijn kansen tot gelijk
halen?
- Indien ja, wat als er eerst een gewone publieke verkoop gehouden wordt (zoals hij vraagt) , hij houdt dan alles in en er wordt daarna door ons overgegaan tot
een dagvaarding met als doel een gedwongen verkoop, bestaat die mogelijkheid met kans op slagen dan ook nog.
- Ik had al begrepen dat bij een gerechterlijke procedure de rechter eerst naar een oplossing zoekt alvorens dadelijk over te gaan tot een gedwongen verkoop.
Is dat werkelijk zo, of hangt dat van de rechter of aangeduide notaris af? En moeten de goederen dan eerst officieel geschat worden? Regelt die notaris dat of
is dit iets dat wij nu al kunnen aanvragen om de waarde van de te verkopen goederen laten vast te stellen?
Ik weet dat dit geen ideaal parcours is en de tijd speelt in ons nadeel tov de kandidaat-kopers, maar als het 2de scenario (eerst gewone en bij inhouding eventueel gerechterlijke procedure) ons zekerheid geeft dat hij geen schadeclaim kan indienen, dan ben ik toch geneigd om dit zo te laten verlopen.
Heeft iemand juridisch onderbouwde raad voor mij???