aanvaarding nalatenschap

[Ignace]

En nog een Vraagje,

Als erfgerechtigde beschik je over een termijn van 30 jaar om te aanvaarden, verwerpen, aanvaarden onder voorrecht van boedelbeschrijving. Zet dit geen deur open voor een nalatenschap waar zich naast activa ook schulden in bevinden? Daarmee bedoel ik, -> uitstellen keuze erfgerechtigde, verjaren schulden, dan pas aanvaarden...of zie ik iets over het hoofd...?

[wolf2]

Nee, U ziet dat goed.

De verschillende verjaringstermijnen uit het burgerlijk recht (en evt. uit het fiscaal recht) kunnen elkaar "storen" of "helpen".

Bvb. : een bank moet het spaarboekje van uw overleden tante nog steeds uitbetalen na 29 1/2 jaar (de interesten gelden echter maar voor 5 jaar).
Het verzuim in haar aangifte van nalatenschap zal wel al verjaard zijn na 10 jaar.

Ander vb.: het kan interessanter zijn de brandkast die uw tante huurde nog te blijven betalen en het overlijden NIET te melden aan de bank en 10 jaar te wachten.

[Ignace]

hartelijk dank!

[clandistien]

Ook ik heb vragen.
Wat is de beste oplossing?
Casus:
vader overlijdt. 2 zonen (en echtgenoot) zijn erfgenamen 1e lijn.
Via testament heeft de vader alles toebedeeld aan de echtgenoot en de liquide middelen bevatten een schuld van €500,00. Daarnaast zijn er nog tal van levensverzekeringen uitgekeerd met de echtgenoot als begunstigde.
De echtgenoot is tevens testamentair executeur. en heeft aangifte van de nalatneschap gedaan waarbij de kinderen niet gekend zijn. Deze aangifte is niet compleet aangezien er 1 levensverzekering is vergeten op te nemen,daarnaast zijn er auteursrechten en opbrengsten van een uit gegeven boek niet opgenomen alsmede de laatse loonbetaling niet weergegeven.



Kunnen deze kinderen nu de nalatenschap opeisen?
kan dat beneficiair aanvaard worden?
Kan het testament aangevochten/betwist worden ivm. het niet aanwezig zijn van de wettelijk vereiste reservering?
Vallen de levensverzekeringen onder het algemeen verdeelrecht(dus zowel voor de kinderen als voor de echtgenoot)?

[wolf2]

Uit een aantal woorden leid ik af dat U een Nederlandse situatie beschrijft. Ik moet dus antwoorden onder voorbehoud.

Als ik als gehuwde man met 2 kinderen een testament maak waarbij ik alles aan mijn echtgenote geef,dan is dat een wettig testament dat niet aangevochten of betwist kan worden maar wel "ingekort". .
Mijn kinderen KUNNEN vragen dat hun deel, berekend in de wet, hen wordt toegekend.
Dat noemt ook "de inkorting vragen".
Dat is geen verplichting! Als het gevraagd wordt, moet de testamentair begunstigde dit naleven.
In uw voorbeeld is de begunstigde ook een wettelijke erfgenaam; dat is niet altijd zo. Een testament "ik geef alles aan de getuigen van Jehova, afdeling Genk" is geldig; als noch de vrouw, noch de kinderen de inkorting vragen krijgen die getuigen alles.

Een aangifte moet ingediend worden door diegene die iets erft...
Vragen van de inkorting maakt van de kinderen onmiddellijk aangifteplichtige erfgenamen.

Een levensverzekering valt buiten de erfenis als de begunstigde een bepaalde persoon is die de uitkering ook zou gekregen hebben indien hij geen erfgenaam zou geweest zijn (of indien hij nooit erfgenaam was of is).
Een levensverzekering die moet uitgekeerd worden "aan de erfgenamen" of "aan de nalatenschap" valt wel binnen de erfenis: je weet maar wie welk deel krijgt zodra je weet wie de erfgenamen zijn.
In beide gevallen zullen de begunstigden WEL erfenisrechten betalen: het wetboek voorziet namelijk een aantal gevallen waar iets buiten de erfenis wordt gehouden (maar wat te simpel zou zijn om de belasting te ontwijken).
Men kan echter niet al zijn geld aan een verzekeraar geven en zo de erfgenamen volleidg of grotendeels onterven... De premies moeten in verhouding staan tot het vermogen van de overledene... 20% lijkt me redelijk; 40% misschien ook nog; 75% is onredelijk... Te beoordelen door de rechter.

Een aangifte is een individuele daad. Als de weduwe indiende zonder de kinderen, kunnen de kinderen steeds een eigen aangifte indienen met andere cijfers. In praktijk tekenen allen hetzelfde document, maar dat is geen verplichting. De weduwe zal uiteraard een boete krijgen en bijrechten moeten betalen indien ze iets verzuimde aan te geven.

[clandistien]

bedankt voor het antwoord, het betreft overigens een belgische situatie.
Indien de wettige echtgenoot alles heeft gekregen d.m.v. haar als begunstigde voor vele levensverzekeringen. is dit dan doorvoor eigen kind(eren) middels verzoek om inkorting alsnog erfbaar?
In dit geval zijn het aktief en passief zoals door de echtgenoot opgegeven negatief(schuld dus) terwijl er vele malen meer aan verzekeringsgelden zijn geind met haar als begunstigde.(zeker 75% van de massa)
verder is niet alles in de aangifte vermeldt,o.a. een levensverzekering is niet meegenomen alsmede opbrengsten van auteursrechten, en laatste betaling van de werkgever.

Kan voor dit alles een verzoek om inkorting volstaan of dient er(ondanks dat door de notaris niet alle gegevens zijn verstrekt) een eigen aangifte gedaan te worden?

Alvast bedankt voor de goede uitleg.

[wolf2]

U verwart de burgerlijke procedure van de inkorting met
de fiscale procedure van de aangifteplicht.

Inkorting moet gevraagd worden aan de begunstigde van de schenkingen en/of van het testament; desnoods via de rechter.

U spreekt van "de aangifte": wie diende die aangifte in? U toch niet? Dan heeft U met die aangifte niets te maken.

Uw aangifte moet U tijdig doen. Als er nadien een verandering is in de erfvervalling (bvb. omdat de levensverzekeringen deels als schenkingen worden aanzien), moet U een nieuwe (2de) aangifte doen.

Het feit dat bepaalde zaken niet in "de aangifte" van ... staan staat los van de inkorting.

Het is niet de notaris die informatie moet verstrekken aan de erfgenamen; het zijn de erfgenamen die informatie moeten verstrekken aan de notaris zodat hij een aangifte kan ontwerpen die de erfgenamen alleen zullen tekenen (de notaris tekent NIET mee).