Vader wil kind niet erkennen...

LeenW

Re: Vader wil kind niet erkennen...

#16 , 22 jun 2015 17:17

Daar staat hetzelfde als hier hoor :)

Winston
Juridisch actief: Ja
Regio: België

Een juridische oplossing. Voor elk probleem, voor iedereen!

Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing. Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
FreelancerIT
Berichten: 1210

#17 , 22 jun 2015 17:25

Maar daar staat wel dat hij veroordeeld werd voor het afleggen van een zwangerschapstest...

LeenW

#18 , 22 jun 2015 17:40

Maar dat kan men u dus niet verplichten. Maar zoals hierboven gezegd, het weigeren is al een indicatie op zich.

Reclame

FreelancerIT
Berichten: 1210

#19 , 22 jun 2015 17:44

Lijkt mij persoonlijk vrij dun...

Dus met een weigering voor zoiets kan men al gedwongen worden om te betalen?

LeenW

#20 , 22 jun 2015 19:05

Nee, dat zijn feitenkwesties.

JPV
Berichten: 14657
Juridisch actief: Ja

#21 , 22 jun 2015 19:55

Lijkt mij persoonlijk vrij dun...

Dus met een weigering voor zoiets kan men al gedwongen worden om te betalen?
als uit de rest blijkt dat de persoon effectief de vader zou kunnen zijn, zijn er vonnissen die de erkenning zelfs post-mortem uitspreken. Zie bvb: http://www.nieuwsblad.be/cnt/gejeu86d" onclick="window.open(this.href);return false;

duma
Berichten: 2871

#22 , 23 jun 2015 09:24

Vaak gemaakte redenering van de rechtbank:
Vrouw vraagt vaderschapstest.

Optie 1: Man ondergaat DNA test => uitkomst is wat het is
Optie 2: Man weigert DNA-test => waarom weigeren als je recht in je schoenen zou staan? => vermoeden dat hij onder zijn plicht onderuit wil komen.

De rechtbank kijkt ook naar andere feiten: Bijvoorbeeld: Kan de vrouw aantonen dat er een relatie was in de periode van de verwekking? Zijn er smsen/mails die ergens op wijzen?


Dus: NEEN, je kan een man niet verplichten, maar de rechtbank kan daar echt wel zijn conclusies uit trekken.

FreelancerIT
Berichten: 1210

#23 , 23 jun 2015 09:56

Wel, het lijkt me vrij dun.

Dan kan je even goed iemand gaan veroordelen voor moord daar hij het "zou kunnen" zijn...

Waarom weigeren? Ik heb een aantal dames in mijn verleden waar ik niets meer mee te maken wil hebben. Als 1 van die dames met iets soortgelijks afkomt dan weiger ik ook om maar iets met die hun machinaties te maken te hebben.

Een DNA test is dan per definitie een nee...

JPV
Berichten: 14657
Juridisch actief: Ja

#24 , 23 jun 2015 10:01

Je hebt bij een DNA-test ook niks met een machinatie van hen te maken. Je hebt wel met een rechtzaak van hen tegen jou te maken. Daar heb je sowieso iets mee te maken, willen of niet.

En idd, men veroordeelt mensen voor moord omdat die persoon de dader zou kunnen zijn. Meer zelfs, dat is in de overgrote meerderheid van de veroordelingen van moord het geval. Absolute zekerheid (als je 99,99% zekerheid zo mag noemen) zoals bij een DNA, heb je bijna nooit. Als jij als enigste bij die persoon was op het ogenblik van de moord, niemand anders in de buurt was (via camera's gezien) en de wetsdokter een moord door plotse dood door externe factor vaststelt, dan zal men je veroordelen, zelfs al heeft men je die persoon niet zien doden.

FreelancerIT
Berichten: 1210

#25 , 23 jun 2015 10:02

Stel: Een ex-partner vraagt via de rechtbank een vaderschapstest aan. Je weigert die om persoonlijke redenen. De ex voert dan bewijzen aan dat er effectief op dat moment een relatie was. Wat als je op dat moment niet exclusief bezig was, en er dus buiten jou nog partners zijn geweest.

Gaat een rechter dan nog steeds oordelen dat je de biologische vader is?

Waar gaat de rechter onder die omstandigheden voorrang aan geven? De behoeftte van het kind om een biologische vader te hebben, of de behoefte van de man om niet op te draaien voor een kind dat mogelijks zelfs niet van hem is...

LeenW

#26 , 23 jun 2015 10:05

Dan zou het wel heel dom zijn om te weigeren.

Maar zoals al gezegd, dit zijn feitenkwesties, je kunt hier niet gaan veralgemenen.

FreelancerIT
Berichten: 1210

#27 , 23 jun 2015 10:11

Ik bedoel maar... Een DNA-test weigeren doe je niet persé om je plicht te ontwijken, dat oordelen is nogal kortzichtig.

Dit gezegd zijnde, ik dacht dat die test verplicht was onder die omstandigheden en dat die zelfs werd afgedwongen. Dacht hierover reeds verscheidene posts over te hebben gelezen.

Het is wel afschrikwekkend dat men zo kort uit de bocht gaat. Een vermoeden is strikt wiskundig gesproken geen bewijs... Voor iemand met mijn instelling klinkt het alles behalve geruststellend.

FreelancerIT
Berichten: 1210

#28 , 23 jun 2015 10:14

Dan zou het wel heel dom zijn om te weigeren.

Maar zoals al gezegd, dit zijn feitenkwesties, je kunt hier niet gaan veralgemenen.
Veralgemenen is nooit goed. Desondanks lijkt me dat juist wat een rechter doet.

Er zijn religies die een DNA-test met de huidige technieken verbieden. Als zo iemand dan weigert, en een rechter oordeelt dan dat er een vermoeden is dat hij zijn plicht wil ontlopen...

FreelancerIT
Berichten: 1210

#29 , 23 jun 2015 10:16

Als een erkenning post mortem gebeurd, kunnen dan de erfgenamen aangesproken worden voor eventuele achterstallige alimentatie te betalen?

LeenW

#30 , 23 jun 2015 10:16

Ik bedoel maar... Een DNA-test weigeren doe je niet persé om je plicht te ontwijken, dat oordelen is nogal kortzichtig.

Dit gezegd zijnde, ik dacht dat die test verplicht was onder die omstandigheden en dat die zelfs werd afgedwongen. Dacht hierover reeds verscheidene posts over te hebben gelezen.

Het is wel afschrikwekkend dat men zo kort uit de bocht gaat. Een vermoeden is strikt wiskundig gesproken geen bewijs... Voor iemand met mijn instelling klinkt het alles behalve geruststellend.
Voor strafzaken, ja. Daar kan de recherche desnoods met dwang een DNA-staal verzamelen. Maar ik voel dat ik mezelf hier nodeloos zit te herhalen.

Terug naar “Echtscheiding”