Als ik het goed begrijp, baseert TS de "overdreven snelheid" van de andere wagen net uitdrukkelijk op het feit dat hij hem niet gezien had, en dus die bepaalde afstand moet afgelegd hebben nadat TS zich er van had vergewist dat er geen auto aankwam.
Wel, dat schreef ik dus. Topicstarter beweert de tegenpartij niet gezien te hebben. Maar hij moet niet steil achterover vallen als de oorzaak daarvan veeleer bij hemzelf gezocht gaat worden, dan bij de tegenpartij. Laat me even advocaat van de tegenpartij spelen, mss dat het zo duidelijker wordt.
"Hoe kan hij zich daar afdoende van vergewist hebben, als hij zélf verklaart dat hijzelf 30 km/u reed ? 30 km/u mag op 't eerste zicht niet snel lijken, maar bekijk de specifieke omstandigheden bij het ongeval. Te weten: een donkere parkeergarage, met een onoverzichtelijke hoek, waar men dan ook nog in staat moet kunnen zijn om voorrang te verlenen aan rechts. Logisch dat tegenpartij mijn cliënt niet opgemerkt kon hebben: daartoe reed tegenpartij zelf onaangepast snel. Er is dan ook geen enkel objectief bewijsbaar element over de snelheid van mijn cliënt. Ik vraag u dan ook om deze argumentatie van tafel te vegen".
Ik hoop voor topicstarter dan ook oprecht dat hij nergens, maar dan ook écht nergens op het EAF of in een verklaring aan de politie ook maar met een woord gerept heeft over die 30 km/u die
hijzelf reed. Dat krijgt hij gegarandeerd als een boemerang in z'n gezicht.
Misschien niet goed gekeken? Misschien had de andere wagen geen lichten aan? Of reed hij effectief te snel? Als u werkelijk 100% zeker bent dat u zeer aandachtig had gekeken, en dat er geen wagen afkwam, zou u toch op zijn minst de lichten van de andere wagen hebben moeten zien aankomen, zou ik vermoeden.
Met
"misschiens", ben je niks in de rechtbank. Daar draait het om feiten, die bewezen kunnen worden.
"Het kan niet anders dan dat die voorrangsgerechtigde te snel reed, anders had ik hem zeker gezien." .... Hoe heilig men hier ook overtuigd van kan zijn, dit betreft veelal een subjectief gevoel over het rijgedrag van de tegenpartij omdat de tegenpartij pas opgemerkt wordt een fractie van een seconde voor de impact.
En met subjectieve gevoelens kan men in de rechtbank bitter weinig kan aanvangen. Nogmaals: feiten, en bewijzen daarvan heb je nodig in de rechtbank. Dat topicstarter geen voorrang verleend heeft, staat vast. En het laat zich raden dat er wel degelijk een oorzakelijk verband gelegd zal kunnen worden tussen deze voorrangsengatie en het ongeval. Of de tegenpartij daadwerkelijk te snel
(of minstens onaangepast snel) gereden heeft, is wellicht zéér moeilijk (zoniet onmogelijk) te bewijzen. Laat staan dat er ook nog een oorzakelijk verband gelegd zal kunnen worden tussen diens snelheid en het ongeval.
Ik vrees een beetje dat het voor topicstarter er niet al te best uitziet.