[afgesplitst]
ikzelf heb, als moeder, gelijkaardige situatie voor.
Eerst al eens geweldpleging, met doorverwijzing door politie naar spoed, maar toch wordt de zaak (nog tijdens mijn herstelperiode) geseponeerd.... Moeilijk te vatten.... dat terwijl het klaar en duidelijk was...en attest verwondingen door spoed zat in het dossier.
Onmogelijk co-ouderschap
verhuisd (was een ontsnappingspoging aan een onmogelijke vechtscheiding)
wijziging verblijfsregeling obv veel argumenten, veel feiten en veel bewijsstukken (verhuis ; geen communicatie over kinderen; geen medewerking, geen inschrijving mogelijk in sportclubs, ...; geweldpleging tov moeder; pv's,...)
daarna positief advies procureur, maar toch maatschappelijk onderzoek
daar dan het meest kortzichtige mens ter wereld gehad als justitieassistente (wat is hun opleiding???)
waarbij ze stelt dat de vader van goede wil is (is bereid tot bemiddeling,....)
uiteindelijk: alles in voordeel van vader, en moeder werd vooral nog hard aangepakt door de rechter "hoe haalt u het in uw hoofd om éénzijdig te verhuizen,...."
De beïnvloeding was enorm, de kinderen mochten mijn nieuwe partner/zijn zoontje/zijn familie niet leuk vinden,...
Ze mochten mij slechts 1x week bellen ("want van de rechter mocht dat enkel op woensdag")....
nu,
2 jaar later, weet ik nog altijd niet hoe het verder moet
ik hoor ze nu wel al 2x per week, maar enkel op vaste momenten. Dus niet als zij er behoefte aan hebben/verdriet/ruzietje op school/....
Van 'co-ouderschap' kun je niet spreken, ik heb nergens inspraak in. Of zelfs geen weet.
Bemiddeling was plots niet meer nodig na de uitspraak.... Ik blijf het geregeld opnieuw vragen....
ik vind het nog steeds een zeer foute beslissing
Ik blijf ook echt kwaad op die kortzichtige justitie-assistente en rechter. Die hebben volgens mij hun werk echt niet ten gronde gedaan. Maar ondertussen bepalen ze wel de toekomst van 2 kinderen!
De kinderen kunnen emotioneel alleen bij mij terecht,....
Maar voor wat betreft materieel/voeding/... worden ze gelukkig wel goed opgevangen door de papa, en ze fluisteren de papa zelf ook veel tips in (die ze dan van bij mij meekrijgen).
Ik fluister hun heel veel in (bvb neem fruit of kerstomaten mee als tussendoortje in de klas, enkel water,...) en ze luisteren nu nog zeer flink. Maar wat als ze gaan puberen????. Tijdens de weekends is het continue intensief opvoedingsproces.
Naar mijn mening horen ze bij mij te zijn op schooldagen,
maar ik heb ook schrik om nog eens een zaak te starten
Niet dat ik echt wakker lig van anderen hun mening, maar tegelijk verkondigt hij overal en steeds hoe goed hij ze opvoed, .... en dus volledig dankzij hem dat ze zijn wie ze zijn....
Dus ook ik weet het echt niet meer.....