#2 , 17 sep 2015 08:52
Hebt u hem al eens een aangetekend schrijven gestuurd?
Zonee, dan doet u dat, met een verwijzing naar het vonnis. U voegt een kopie van de factuur bij, evenals een kopie van het terugbetalingsbewijs van het ziekenfonds en eventuele andere verzekering die u mogelijks zou hebben. U rekent zelf het bedrag al uit, deelt dat door de helft en meldt hem wat zijn deel is.
U verwijst naar de talloze keren dat u hem om zijn bijdrage heeft verzocht (op xx/xx/xxxx mondeling, op xx/xx/xxxx viam ail) en het uitblijven daarvan.
En u meldt hem dat u verwacht dat het bedrag van € xxxx ten laatste op xx/xx/xxxx (wees redelijk, 7 werkdagen is goed) op uw rekening staat en dat u anders genoodzaakt zal zijn om verdere stappen te ondernemen.
Als er nog andere zaken zijn waar hij zijn bijdrage niet voor heeft geleverd, kan u dat gerust in datzelfde AS doen, maar dan raad ik u aan om even in Excel alles op te sommen, met datum en bedrag erbij, inclusief een kolom voor het bedrag door de helft. En hier een print van te doen een ook bij te voegen. Dat geeft dan direct een duidelijk overzicht en vermijd dat hij zou klagen dat hij niet weet hoe wie wat waar wanneer.
Voeg zeker van alles het (kopie van) betalingsbewxijs bij!
Gaat het om een groot bedrag, geef hem dan wat langer de tijd om te betalen.
Als hij beslist om kosten te maken en die niet aan u door te rekenen, dan is dat uiteraard zijn goed recht. Oook hier rekenen wij niet elke futiliteit door aan mekaar. Dat wil echter niet zeggen dat de andere ouder verplicht kan worden om hetzelfde te doen en dit geeft hem dan ook géén argument om kosten die u gemaakt heeft niet te betalen. Als hij door deze actie plots ook zijn kosten zou willen terugvragen, is dat uiteraard ook zijn goed recht; hou daar wel rekening mee, maar ik vermoed dat het bedrag dat u nog tegoed hebt, groter zal zijn.
Verder nog even dit:
- kapper is geen bijzondere kost, tenzij dit expliciet vermeld zou staan in jullie vonnis of tenzij jullie dit ecpliciet zo afspreken. Bij ons is het week/week en soms gaat de mama met de kindjes naar de kapper, soms wij. Meestal wij, maar dat is onze keuze en daarvoor moet de mama dus niet betalen.
- aankopen moeten in onderling overleg gebeuren. Dat geldt ook voor u. Als er dus dingen gekocht worden die niet strikt noodzakelijk zijn, kan de ouder niet verplicht worden tot de betaling ervan. Dat moet aankoop per aankoop bekeken worden, maar daar zal u er dus sowieso van kunnen betwisten, maar misschien hij ook?