Betwijfel ik toch hoor.Deze discussie heeft verder inderdaad geen zin. We gaan elkaar niet overtuigen. Dat is ook mijn bedoeling niet. Zij die dit lezen, betrokken zijn bij een ongeval, en menen dat zij in hun rechtmatige verwachtingen bedrogen werden door het gedrag van de andere bestuurder weten ondertussen dat zij dit argument voor de rechtbank kunnen gebruiken. Dit argument wordt dagelijks voor onze rechtbanken gepleit en toegepast.
En ik weet echt wel waarover ik spreek. Ik ben beroepshalve dagelijks met 'het recht' bezig, waaronder ook met verkeersongevallen. En ik word in mijn vak echt niet als een onnozelaar beschouwd, integendeel.
Met alle respect, maar uw voorbeeld slaat nergens op. Zowel vrachtwagen als "inhaler" ondernemen geen enkele actie die uw verwachtingen zouden kunnen bedriegen. De inhaler geeft op geen enkel moment het signaal aan u dat hij niet gaat inhalen, simpelweg omdat dat signaal niet bestaat. Met andere woorden er is niemand die u aanzet om de verkeerde verwachtingen te hebben, behalve uzelf.Zo gaf hij een duidelijk voorbeeld, neem nu volgende situatie:
U wil een voorrangsweg oprijden naar links. in de verte ziet u een vrachtwagen naar u toe rijden, u besluit nog vlug de baan op te rijden omdat u op het volgende vak wil rijden. Echter op dat moment haalt een auto die achter de vrachtwagen rijd de vrachtwagen in en u botst op die auto.... U bent altijd in fout.
Dan zou je ,volgens u, in het gelijk gesteld worden omdat je in de rechtmatige verwachting bedrogen werd...?
Rechtmatige verwachting is een correcte juridisch term die effectief ook toegepast wordt, maar niet in de situaties die u aanhaalt.
ok, u heeft ook een punt, maar dan zou ik wel graag eens een case zien waarin de rechter dergelijke redenatie gevolgd heeft.Met alle respect, maar uw voorbeeld slaat nergens op. Zowel vrachtwagen als "inhaler" ondernemen geen enkele actie die uw verwachtingen zouden kunnen bedriegen. De inhaler geeft op geen enkel moment het signaal aan u dat hij niet gaat inhalen, simpelweg omdat dat signaal niet bestaat. Met andere woorden er is niemand die u aanzet om de verkeerde verwachtingen te hebben, behalve uzelf.Zo gaf hij een duidelijk voorbeeld, neem nu volgende situatie:
U wil een voorrangsweg oprijden naar links. in de verte ziet u een vrachtwagen naar u toe rijden, u besluit nog vlug de baan op te rijden omdat u op het volgende vak wil rijden. Echter op dat moment haalt een auto die achter de vrachtwagen rijd de vrachtwagen in en u botst op die auto.... U bent altijd in fout.
Dan zou je ,volgens u, in het gelijk gesteld worden omdat je in de rechtmatige verwachting bedrogen werd...?
Rechtmatige verwachting is een correcte juridisch term die effectief ook toegepast wordt, maar niet in de situaties die u aanhaalt.
Bij het specifieke geval waar dit topic mee begonnen is worden die verwachtingen wel degelijk gecreëerd door de richtingsaanwijzer aan te zetten.
Dit dus.Tja, beweren dat iemand zijn richtingaanwijzers gebruikt, is per defintie niet ongeloofwaardig en ook zo goed als niet te weerleggen (hoe ga je immers bewijzen dat je je richtingaanwijzers NIET gebruikt hebt?). Dus in uw redenering zou je die bewering ALTIJD kunnen gebruiken om zo gedeelde verantwoordelijkheid in te roepen. De claim dat de richtingaanwijzers gebruikt werden is immers niet ongeloofwaardig, en het tegendeel is zo goed als niet te bewijzen door de tegenpartij.
Tja, waar zijn we dan mee bezig? Dan kan je beter vanaf het begin stellen: "Wie geen voorrang verleent waar het moet, is in fout. Punt." Véél praktischer dan met geloofwaardige en nog geloofwaardigere en nóg meer geloofwaardig claims te moeten afkomen...Het geloofwaardige kan weerlegd worden door een meer geloofwaardige, zoals hier geen voorrang verlenen.
Denk dat zoiets voor veel onrecht kan zorgen.