Mijn argumentatie is dat contractueel werd overeengekomen dat de kosten voor gas jaarlijks zouden worden afgerekend.
Dergelijke afrekening is er tot dusver niet geweest. Dus ofwel: kosten zaten kennelijk inbegrepen in de huur (cf ook slechts 1 teller etc) gelet op het stilzitten van de verhuurder en dan valt er nu niets meer te vragen, ofwel alleszins een tekortkoming van de verhuurder in zijn contractuele verplichtingen en in dat geval zou ik vragen dat er slechts 1 jaar vanaf de verjaardag van de overeenkomst kan worden teruggegaan. Het lijkt me dat de archetypische goede huisvader geen 8 jaar zou wachten om een toch belangrijke kost te recupereren.
Ik ga er onmiddellijk aan toevoegen dat het beslist geen zekere zaak is of/in hoeverre de rechter die redenering zal volgen maar m.i. is het de moeite van 't proberen waard. Als backstop ingeval die eis mocht verworpen worden kan alleszins verjaring ingeroepen worden voor alles wat verder teruggaat dan 5 jaar (art. 2277 BW).
Daarna kan nog worden geargumenteerd over de bepaling van deze kost; de verhuurder moet die immers bewijzen. Niets zegt dat u, bij gebreke aan een valuatiemethode in het contract zomaar akkoord dient te gaan met iets dat voorgesteld wordt.
Kijk hoe u deze argumenten brengt, het dient te worden gestructureerd zodat uw ene eis alleszins niet kan opgevat worden als een erkenning van de schuld voor heel de termijn. Bespreek het eens met een advocaat en laat de uitkomst weten.
(voor wie mocht denken dat ik de verhuurder hier aan het tillen ben: hij had maar zorgvuldig moeten zijn in de uitvoering van de over eenkomst).