Politie aan mijn deur...

[MAMA.S]

Vrijdagavond komt de papa onze zoon normaal gezien ophalen bij mij thuis.
Ik bel hem 1,5u ervoor of het mogelijk was om hem bij mijn moeder op te halen (praktisch gezien beter op dat moment). Dat was geen probleem.
Ik gaf door dat gsm plat ging vallen en als er iets zou zijn hij mijn moeder mocht bellen.

Plots was het dan weer niet ok (maar gsm was dus plat).
Gsm aangestoken bij aankomst bij mijn moeder met sms, "kan het toch niet bij jou thuis?"
Ik heb geantwoord (0.5u voor hij hem moest ophalen), neen dat kan niet (ik had afspraken gemaakt en wou die niet weer overhoop gooien omdat hij nu plots niet meer akkoord was).

Krijg dan op moment dat hij hem moest afhalen telefoon dat hij voor mijn deur staat en ik nu direct moest afkomen. Ik heb neen gezegd en doorgegeven dat de afspraak anders was (en daarna telefoon opgehangen - waren toch maar verwijten).
Zitten wachten... kwam maar niet... een uur laten mijn plannen dan maar afgezegd en naar huis gereden met zoontje.
Kom ik thuis toe... staat hij daar met de politie aan mijn deur en ontkent hij ALLES qua afspraken die we eest telefonisch hadden gemaakt.

Ik ben dus degene die me niet aan de afspraken heeft gehouden en die hem zijn zoon ontzegt????!!!!!

Ik vind dit marginaal, leep en versta het nut hier niet van...

Buiten het feit dat ik telefonisch nooit meer iets afspreek... Wat kan ik doen?????
Moet ik nu ook elke keer de politie op hem afsturen als hij weer eens te laat is, hem weer eens dag later komt halen of gewoon niet komt halen... Waar eindigt dit dan...?! Maar niets doen kan ik toch ook niet...

[Franciscus]

Dat had u inderdaad moeten doen. Afspreken op zijn minst mer sms of mail.
Elke maal als hij niet komt of na academisch kwartier melding bij politie.
Indien toch telefoon het gesprek opnemen.

[Gebruiker21]

Dat had u inderdaad moeten doen. Afspreken op zijn minst mer sms of mail.
Elke maal als hij niet komt of na academisch kwartier melding bij politie.
Indien toch telefoon het gesprek opnemen.

Juridisch correct, maar dit gaat de verstandhouding tussen mama en papa enkel maar verzuren. Je kan ook proberen als twee volwassen mensen duidelijke afspraken te maken en u daar aan te houden. Ik weet dat dit van twee kanten moet komen, uiteraard. Maar als je bijvoorbeeld weet dat de papa er moeilijk over doet om de kinderen op een ander andres af te halen dan bij de moeder, probeer dan als moeder ervoor te zorgen dat de papa effectief de kinderen bij de mama kan oppikken. Dan moet daar al niet meer over gediscussiëerd worden. Denk hierbij vooral aan het welzijn van de kinderen: het is voor hen véél prettiger als ze merken dat mama en papa toch nog op een respectvolle manier met elkaar omgaan, dan wanneer ze zien dat er constant discussies en verwijten zijn.

In theorie heeft de topic starter in dit geval geen enkel been om op te staan. Ze heeft geen bewijs van de gemaakte afspraken, dus had de zoon thuis moeten zijn, zodat de papa hem kon ophalen.

[Franciscus]

Ik ga ervan uit dat er een vonnis is of een authentieke akte.
Als de vader zo nonchalant omgaat met zijn omgangsrecht en blijkbaar nu bij een eerste vraag zo reageert .. dan zou ik niet aarzelen steeds melding te doen.
Het ophalen is niet strafbaar het niet meegeven wel.
Dus voor het niet ophalen zal de man niet gehoord worden maar de moeder vraagt steeds het meldingsnummer /attest op en verzameld zo de bewijzen.
Komt dikwijls voor dat een partij gewoon gaat aangeven dat kind niet wordt meegegeven ... en dan kan men dat moeilijk bewijzen of er moet een melding zijn.

[MAMA.S]

Er is inderdaad een akte. Het was gewoon dom van mij om hem op zijn woord te geloven. Had ondertussen beter moeten weten... Die fout maak ik geen 2 keren.

Bij het niet ophalen, te laat ophalen e.d. Hoe verloopt dit dan? Dien ik de politie te bellen op het moment zelf? Kan ik de dag erna langsgaan bij de politie? Wordt hij dan elke keer opgeroepen om een verklaring af te leggen? Kan ik bijvoorbeeld nog klacht gaan indienen ivm 2 weken geleden, toen is hij hem de volgende morgen maar komen ophalen...

Ik voel me inderdaad gedwongen om nu ook zo te beginnen doen... Ookal vind ik het eigenlijk heel triestig en erg.
Maar niets doen... Dan heb ik geen bewijzen moest dat ooit nodig zijn.

Alvast al dikke merci voor jullie antwoorden!