Alhoewel het hier om een huurgeschil gaat wil ik de vraag toch veralgemenen.
Stel er is een geschil tussen 2 partijen ivm. kosten, fakturen, enz...
De partij naar wie de afrekening(en), fakturen enz... gestuurd worden betwist die en schrijft diegene die de fakturen of afrekeningen naar hem stuurt, per AS aan, waarin hij uitlegt waarom hij die of die kosten niet verantwoord vind of niet moet betalen.
De partij die de fakturen of rekeningen opstuurt reageert nooit (we vergeten even dat het eventueel een overheidsinstelling is > want die moeten zich nooit verantwoorden).
Het enige wat de andere partij wel doet is herinneringen sturen zonder enige kommentaar (dus alsof de andere partij nooit een verantwoording gevraagd heeft of AS schrijven opgestuurd heeft).
Kan (kunnen) zo'n zuivere repetitieve herinnering(en) vanwege de eiser, van nog steeds niet voldane fakturen, door een rechter beschouwd worden als een "poging tot verzoening" ?
Niet reageren van tegenpartij in geschil niettegenstaande AS
Buiten de politiek correcte krijtlijnen durven denken is per definitie reactionair. Kortom, kritisch nadenken is rechts geworden. Dat is niet echt een compliment voor links" : Mia Doornaert in De Standaard
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Als er op de AS in kwestie effectief geen enkele reactie komt uitgenomen een herinnering aan de niet betaalde facturen zonder enige extra uitleg of motivering lijkt me dat bijzonder moeilijk sterk te maken als zijnde verzoeningspogingen. Het is natuurlijk wel de taak van diegene die de AS heeft verzonden om dit glashelder te maken aan de vrederechter ...
Het gaat zelfs nog verder: de reactie, ttz dus de herinnering staat volledig los van de AS's. Als je bvb. vandaag een AS naar iemand stuurt dat je niet akkoord bent met die of die faktuur, en je krijgt een maand later een herinnering is er volgens mij geen enkel verband. Ik bedoel of je dat schrijven gestuurd had of niet, die herinnering zou er sowieso gekomen zijn. Sommige mensen zijn zodanig overtuigd van hun gelijk dat ze het niet nodig achten te reageren.
Buiten de politiek correcte krijtlijnen durven denken is per definitie reactionair. Kortom, kritisch nadenken is rechts geworden. Dat is niet echt een compliment voor links" : Mia Doornaert in De Standaard
ik los zoiets altijd op door in mijn brief te schrijven
"dat ik de factuur betwist en dat deze betwisting geldt voor hun huidige rappel en alle volgende aanmaningen die ik nog van hen zou ontvangen."
"Poging tot verzoening": heeft u het dan over de vrederechter?
Mij komt dat alleszins niet over als een poging tot verzoening. Maar gaat het hier om een verhouding handelaar-handelaar of handelaar-particulier of particulier-particulier, want dat verschilt toch ook.
"dat ik de factuur betwist en dat deze betwisting geldt voor hun huidige rappel en alle volgende aanmaningen die ik nog van hen zou ontvangen."
"Poging tot verzoening": heeft u het dan over de vrederechter?
Mij komt dat alleszins niet over als een poging tot verzoening. Maar gaat het hier om een verhouding handelaar-handelaar of handelaar-particulier of particulier-particulier, want dat verschilt toch ook.
Plus est en vous
Nee, nee in een geschil met een immokantoor en eigenaar werden er een 22-tal stukken (= bewijsbaar verstuurde stukken ttz AS of FAX) verstuurd door de huurder, waarop nooit geen reactie gegeven werd door hen; enkel rappels dus zonder meer en zonder de minste respons. De advocaat van de eigenaar daagt de huurder voor de verederechter en zet doodleuk in zijn verzoekschrift "niettegenstaande alle pogingen tot verzoening of regeling in der minne". Wat een kieken.ik los zoiets altijd op door in mijn brief te schrijven
"dat ik de factuur betwist en dat deze betwisting geldt voor hun huidige rappel en alle volgende aanmaningen die ik nog van hen zou ontvangen."
"Poging tot verzoening": heeft u het dan over de vrederechter?
Mij komt dat alleszins niet over als een poging tot verzoening. Maar gaat het hier om een verhouding handelaar-handelaar of handelaar-particulier of particulier-particulier, want dat verschilt toch ook.
Buiten de politiek correcte krijtlijnen durven denken is per definitie reactionair. Kortom, kritisch nadenken is rechts geworden. Dat is niet echt een compliment voor links" : Mia Doornaert in De Standaard
Zwijgen is toestemmen. Ik heb al dikwijls brieven verstuurd zonder wederantwoord te krijgen. Als ze dan later tot een geding komen, zeg ik doodleuk dat mijn aangetekende brieven "nooit zijn betwist"...gniffel. En de rechter heeft daar oren naar. Wederantwoord is dus een vorm van zelfprotectie, maar ook een vorm van zakelijke etiquette. in het geval van een handelaar/zelfstandige. Voor een particulier liggen de zaken iets anders.waarom niet?: het kantoor had immers ook naar de rechter kunnen stappen; en waarom zou het kantoor de claim hebben moeten aangepassen?Mij komt dat alleszins niet over als een poging tot verzoening.
In deze casus zou ik dus die stelling "niettegenstaande...." schriftelijk betwisten in mijn conclusies en stellen dat integendeel op brief x, y, z nooit enige respons is gekomen (als dat enigszins relevant kan zijn voor het dossier). Voor de rest wil ik me hierover niet uitlaten , aangezien de inhoud van het dossier ons vreemd is.
Voor de rest u niet dik maken, dat zijn advocatenstreken. Wat zouden ze anders moeten schrijven?
Plus est en vous
Lijkt me ook; die herinneringen 'verzoeningspogingen' pogingen noemen is m.i. bluf van het kantoor, waar een rechter m.i. de schouder over behoort op te halen.Zwijgen is toestemmen. Ik heb al dikwijls brieven verstuurd zonder wederantwoord te krijgen. Als ze dan later tot een geding komen, zeg ik doodleuk dat mijn aangetekende brieven "nooit zijn betwist"...gniffel. En de rechter heeft daar oren naar. Wederantwoord is dus een vorm van zelfprotectie, maar ook een vorm van zakelijke etiquette. in het geval van een handelaar/zelfstandige. Voor een particulier liggen de zaken iets anders.waarom niet?: het kantoor had immers ook naar de rechter kunnen stappen; en waarom zou het kantoor de claim hebben moeten aangepassen?Mij komt dat alleszins niet over als een poging tot verzoening.
Ik vind dit nogal arrogant van zo'n advocaat. Ook is het zo dat sommige advocaten gewoon de andere partij aanschrijven en deze in gebreke stellen, zonder het minste van het dossier te kennen, of laten we zeggen hun klient in te lichten over de haalbaarheid van zijn eis.Voor de rest u niet dik maken, dat zijn advocatenstreken. Wat zouden ze anders moeten schrijven?
Deze advocaat werd 6m. geleden telefonisch gecontacteerd na een enige en trouwens juridisch ongeldige aanmaning (volgens een nieuwe clausule in de economische herstelwet). Hij bleek niet op de hoogte te zijn van de vele stukken, en het interesseert hem nu 6m. later nog steeds niet.
Buiten de politiek correcte krijtlijnen durven denken is per definitie reactionair. Kortom, kritisch nadenken is rechts geworden. Dat is niet echt een compliment voor links" : Mia Doornaert in De Standaard
