kinderen niet afgeven omwille van het belang van het kind

[Lean on]

Mijn zoon wordt sedert meer dan 1 jaar zwaar gechanteerd, geviseerd, belogen door zijn moeder. Elke belofte, ook diegene die via de mail door de moeder werden gemaakt, komt ze niet na. Onze zoon (bijna 13) is dit meer dan moe en wil sinds geruime tijd niet meer naar zijn moeder. Elke wissel is een drama. De verstandhouding tss hen beide is heel slecht. Nu hebben we ons laten vertellen dat in bepaalde gevallen, in het belang van het kind, er bij de politie een pv kan worden opgesteld dat het kind zwaar overstuur is en dat het niet verstandig is om het in die toestand te laten gaan. De kans dat hij gaat lopen als hij naar zijn moeder moet is heel reeël. De andere zoon zal gewoon de week/weel regeling blijven volgen. Deze is een stuk jonger en deze wordt thans (hopelijk voor nog een hele tijd) in zijn waarde gelaten. Wij willen alleen de zoon met de moeilijkheden thans beschermen tegen zijn moeder, om nog verdere emotionele schade te voorkomen. Naar onze bescheiden mening is mss die tijdelijke wending goed voor zowel moeder als kind. Mss is het wel handig te weten dat de moeder bepaalde arresten en vonissen systematisch naast zich neerlegt. Nooit werd zij hierop gewezen door enige rechter, maw, zij doet gewoon haar zin en schaadt de kinderen keer op keer.

Onze advocaat zegt dat we geduld moeten hebben. Hij kent uiteraard onze zoon niet en weet niet dat hij emotioneel op breken staat.

Wat kan mij ten laste worden gelegd. Ik handel niet ter kwader trouw, enkel uit bekommernis van mijn zoon.

[scorpioen]

Waarom vraagt u geen wijziging van de regeling aan bij de familierechtbank?

[duma]

1) Het is de taak van de ouder om ervoor te zorgen dat het kind meegaat met de andere ouder. Het is dus met andere woorden aan u om aan uw zoon duidelijk te maken dat hij met zijn moeder mee moet en dat de leeftijd van 13 absoluut nog niet oud genoeg is om hierover zelf te beslissen. Als uw zoon morgen zou zeggen dat hij niet meer naar school zou willen en overstuur is, zou u dan de politie bellen? Ik weet dat dit cru klinkt, maar het is heel belangrijk dat u beseft dat u hiervoor verantwoordelijk gehouden zal worden, met alle gevolgen van dien. Wat ook kan helpen, is zelf, hoe moeilijk ook (!!), positief te blijven tav de moeder en haar in haar moederrol te blijven erkennen.

2) Het is niet de taak van de politie om dergelijke uitspraken te doen of over zo'n dingen een pv op te maken. Zij kunnen nooit beslissen dat u het kind niet moet meegeven, net als zij evenmin een kind ergens kunnen buiten halen. In situaties waar bv een ouder dronken of duidelijk onder invloed zijn kind komt ophalen, kan een interventie van de politie nuttig zijn, omdat er dan reëel en onmiddellijk gevaar is voor het kind.

Mijn advies: Vraag een sociaal onderzoek aan. Een onafhankelijke persoon komt dan eens kijken bij mama thuis, eventueel ook bij papa, doet een praatje met de zoon en kan zo advies geven aan de familierechter om inderdaad die verblijfsregeling te wijzigen, hetzij tijdelijk. Tot die tijd, blijf zelf positief en haal het beste uit de situatie. Focus niet op het negatieve bij de mama.

[Lean on]

Ik begrijp heel goed dat dit de taak van de ouders is, maar als een moeder keer op keer er alles aan doet om een kind te krenken op alle gebied, dan wordt het na 7 jaar wel heel moeilijk om positief te blijven tov de moeder. Op een gegeven moment hebben kinderen recht op waarheden. Het zou dom zijn om kinderen in hun wijsheid te laten en zeker als het ten koste van zichzelf gaat. Het is zeker niet de bedoeling om het kind van zijn moeder weg te houden, mss tijdelijk voor een korte periode, tot dat er op een rustige manier terug communicatie mogelijk is. De moeder weet dat de zoon in het najaar terug wordt gehoord, maar tot die tijd doet zij gewoon haar zin en legt alles arresten en vonissen naast zich neer.

[Turaki]

Om even de advocaat van de duivel te spelen, hoe kan u verklaren dat dit plots na 7 jaar dringend is? U had toch 7 jaar om de correcte stappen te zetten? Nu plots de moeder voor een blok zetten zal door een rechter niet geapprecieerd worden (los van de situatie).

Beter is om het voorstel van duma te volgen: vraag een sociaal onderzoek aan.

[duma]

Ik ging exact hetzelfde zeggen: Als dat al 7 jaar bezig is, waarom is het dan nu pas een probleem? Reken er maar op dat haar advocaat dit argument zal gebruiken. Wat is uw antwoord daarop? Je kan dan zeggen dat je wou proberen om onderling overeen te komen en niet direct gerechtelijke stappen te ondernemen, maar 7 jaar ... 7 jaar is lang!

[Lean on]

Idd je kan zeggen 7 jaar is lang. De start vd breuk tss ons was al problematisch. Ik kreeg de kinderen gewoon niet te zien. Ouderschapbemiddeling gedaan. Niets te kort. Ik ben toen verplicht geweest om via de jeugdrechtbank de week/week af te dwingen. Ik ben daar door de rechter volkomen in mijn gelijk gesteld.
We hebben al die tijd ons uiterste best gedaan om alles zo vlot mogelijk te doen verlopen, doch hier moet iedereen aan meewerken. Thans is onze zoon ouder en heeft hij ook een eigen mening en eigen wensen. Als je op alle vlakken wordt afgekraakt, niet gesteund voelt en zelfs vernederd, dan krijg je dat een kind niet meer wil gaan naar mama of papa. In belgie heeft een kind toch weinig rechten. Tot zijn 18de hangt het af van de goodwill van een rechter. In Nederland mogen kinderen beslissen waar ze wonen. Een kind hoeft niet te kiezen tss een mama of papa, doch zou het mogelijk moeten zijn dat een kind kan kiezen om te wonen waar hij gelukkig is. Is dat niet het recht van iedereen?
Bij ons is de situatie nu zo dat de oudste echt ongelukkig is bij zijn mama... Dit is gegroeid door de jaren heen.... Sociaal onderzoek, graag... Hoe begin je eraan?

[eylis]

even een reflexie, een kind laten kiezen waar het zal wonen? Voor de leeftijd van 18 jaar is de frontale voorhoofskwab nog niet gevormd. Dat is het afweerschild voor onoordelkundig impulsief gedrag. Doe daar bovenop ook nog eens de stormachtige coctail van hormonenstormen en je kan je dus aan een hele boel stabiele objectieve beslissingen van je kind verwachten. Daarom moeten en mogen uders hunm inderjarige kinderen SAMEN opvoeden. Laat je je kind kiezen of het naar school moet? Of het naar de tandarts moet? Het gerecht en bij uitbreiding de sociale diensten/gerechtsecperten die dit soort sociale onderzoeken en psychologische doorlichtingen van ouders doen, zijn mensen met ervaring en mensenkennis. Zij kunnen deze materie beoordelen. U woont niet bij de moeder en u hoort waarschijnlijk enkel wat uw kind vertelt. Het is belangrijk dat een objectieve derde persoon polshoogte neemt. VErgeet niet dat jullie kind ernstig begint te puberen. En dan zet men zich vaak af tegen de ouder waar men de meeste regels en normen moet respecteren.Wacht best echt eerst het sociaal onderzoek af.

[JPV]

kan "Lean on" eens een voorbeeld geven van het afkraken/niet gesteund voelen/vernederd worden door de mama?

Ivm Nederland waar men zelf als kind mag kiezen, dit klopt niet. zie ook: http://www.echtscheiding-specialist.nl/ ... deren.html" onclick="window.open(this.href);return false;

[eylis]

exact wat ik ook dacht JPV, maar veel ouders verwarren het "hoorrecht" van de 12jarige (wat hier in Belgie overigens ook geldt) met "ik mag vertellen waar ik wil wonen en de rechter volgt dat letterlijk op".

[Franciscus]

En hebt u van al die feiten waar de moeder de vonnissen en arresten naar zich neerlegt telkens aangifte gedaan bij politie (indien strafbaar) of een melding gemaakt ( indien niet strafbaar).
Dan had u al zeven jaar een dossier met alles erop en eraan en stond u veel sterker.
Naar de politie gaan en daar zeggen dat u de zoon niet naar moeder laat gaan ...zal vermoedelijk resulteren in een PV en direct gevolgd door een telefoon met de procureur des Konings. De beslissing zal u dan medegedeeld worden maar zonder enige onderbouwd verhaal vrees ik er voor.

[Lean on]

Eylis, u zit er helemaal naast. Net bij ons gelden de meeste regels.

Als je weet dat de 3 andere kinderen van haar nieuwe partner ook liever daar niet zijn, dan is er iets aan de hand. Idd wij horen 1 kant vh verhaal, maar als dat verhaal keer op keer blijft trg komen, dan ligt daar ergens toch een grond van waarheid.

Franciscus, we zijn daar idd mee begonnen. Vorige week hebben we voor het eerst een pv laten opstellen. We proberen het al zolang om op een andere manier het aan de moeder haar verstand te brengen dat de kinderen baat hebben bij correcte afspraken, doch te vergeefs. We zijn ook onafhankelijk van elkaar naar dezelfde psycholoog moeten gaan, en deze heeft achteraf bevestigd dat het probleem hoofdzakelijk bij de moeder haar labiel emotioneel gedrag zit. Nooit is het onze intentie geweest, zelfs nu niet, om de kinderen van hun moeder weg te houden. Ze hebben er maar eentje.

[Xenophon]

Ik denk dat u moeilijk anders kan dan 'inbreuken' door uw ex inderdaad systematisch te gaan melden bij de politie en op die manier een dossier te stofferen. Eventueel inderdaad een sociaal onderzoek aanvragen. Maar in geen geval weigeren om uw kind mee te geven (behalve bij rechtstreeks gevaar uiteraard, bvb dronken ex die komt ophalen) want dan verschaft u gewoon munitie.

Voorts nog een zeer persoonlijke bedenking, als kind van 2 juristen die indertijd (>25 jaar geleden) een lange vechtscheiding hebben uitgevochten: ik ben het niet eens met de categorieke stelling dat een kind, willen of niet, maar moet gaan. Heb zelf ontelbare weekends tussen mijn 10 en 15 jaar tegen mijn zin vertoefd bij één van de 'partijen' die daar au fond eigenlijk geen interesse in had maar goed, het was oorlog en ik was een pion in het conflict. Op mijn 15e ben ik eens meegeweest naar de rechtbank (eigen initiatief) en daar plompverloren en onder luid protest van beide kanten gevraagd de rechter te kunnen spreken. Eens duidelijk 'mijn gedacht' gezegd en (gelukkig) een rechter getroffen die de veelvuldige procedures ook méér dan beu was. Meer dan 20 jaar later heb ik er enkel spijt van dat ik het niet enkele jaren sneller had kunnen doen. Maar dat terzijde, ik ga hier geen grote opvoedkundige theorie plegen, ben zeker dat 'experts' terzake het véél beter weten.

[Lean on]

Helemaal mee eens xenophon. Wij willen niet de volgende 7 jaar staan bekvechten over de rug van de kinderen heen.

Het is ook maar eenmalig dat we zoon niet gaan meegeven. Ik denk dat ons dossier sterk genoeg is om dit op een correcte manier te verdedigen bij de rechter. Ik ga als vader mijn verantwoordlijkheid opnemen maar de moeder dat weekend te kort schiet. Afspraken zijn daarover gemaakt en nu als het zover is dan mag de zoon niet..... We gaan ook duidelijk laten beschrijven wanneer we hem trg brengen. We gaan daar heel duidelijk in zijn.

[JPV]

ik denk dat het advies hier héél duidelijk is om het kind WEL mee te geven aan de andere ouder.