Kind is 12 jaar. Wordt het automatisch opgeroepen door de RB

[inge88888]

Mijn zoon is 12 jaar geworden. Mijn ex en ik zijn al 11 jaar uit elkaar (nooit getrouwd geweest). Door de rechtbank werd 10 jaar geleden beslist dat de vader bezoekrecht kreeg, 1 weekend om de veertien dagen en de helft van de schoolvakanties. Mijn zoon heeft nooit graag naar zijn papa gegaan en wil het omgangsrecht dan ook stopzetten. Ik heb vernomen dat als een kind 12 jaar wordt het zou opgeroepen worden door de rechtbank en gehoord zou worden. Maar is dit zo? En zo ja, gebeurt dit automatisch of moet ik hiervoor een oproep doen aan de rechtbank?

[scorpioen]

Het horen van het kind door de rechter gebeurt als er een procedure hangende is voor de rechtbank. Dit is in uw geval blijkbaar niet het geval.

[lucgescheiden]

U zoon is overigens geen partij in een vonnis tussen zijn ouders, hij dient enkel het nodige respect op te brengen voor beide ouders.
Ik meende dat kinderen kunnen worden gehoord vanaf hun dertiende, u zal daarbij zelf niet aanwezig mogen zijn.
En de vraag is nog maar of een ervaren jeugdrechter een van de ouders in hun ouderschap zou benadelen,
omdat zoonlief de ene wat minder streng ziet, dan de andere....
Ik vrees dat er net iets meer zal voor nodig zijn, om een tien jaar lopende regeling te wijzigen, denkt u ook niet?

[Franciscus]

En doet u al het nodige om het omgangsrecht van de vader te respecteren...?
Beide ouders moeten er SAMEN voor zorgen dat de kinderen zich bij beide ouders goed in hun vel voelen.

uit : http://www.jeugdrecht.be/?action=artike ... rtikel=289" onclick="window.open(this.href);return false;
Bij een (burgerlijke) procedure voor de jeugdrechtbank is de rechter verplicht om kinderen van 12 jaar of ouder te horen (art. 56bis Jeugdwet). Het kind van 12 jaar of ouder dat uitgenodigd wordt door de rechter is niet verplicht om op die uitnodiging in te gaan: kinderen hebben een spreekrecht maar geen spreekplicht.
Kinderen jonger dan 12 jaar, kunnen eventueel gehoord worden, wanneer de jeugdrechter dit opportuun acht (art. 51, lid 1 Jeugdwet, dat ook van toepassing is in burgerlijke zaken). Wanneer een kind jonger dan 12 vraagt om te worden gehoord, is de rechter niet verplicht hierop in te gaan, maar dat moet hij dan wel motiveren. De “gewone” hoorregeling is dan van toepassing (art. 931, lid 3-7 Ger.W., zie verder: 2).
De jeugdrechter is niet verplicht om de mening van het kind te volgen. Hij moet ook rekening houden met de argumenten van beide ouders en met de concrete omstandigheden van de zaak. De jeugdrechter schat ook zelf het belang van het kind in.

Wanneer de jeugdrechter een vonnis heeft uitgesproken over verblijf en omgangsregeling, blijft hij ook achteraf bevoegd om de regeling aan te passen totdat de kinderen meerderjarig zijn. In geval van nieuwe elementen, kan één van de ouders de zaak opnieuw bij de jeugdrechtbank aanhangig maken (door het neerleggen van een schriftelijke argumentatie - conclusie of verzoek) (art. 387bis, lid 5 B.W.).

Ook bij de vrederechter of bij de rechtbank van eerste aanleg kunnen kinderen gehoord worden door de rechter. De gewone hoorregeling van art. 931, lid 3-7 Ger.W. maakt het mogelijk dat minderjarigen met voldoende onderscheidingsvermogen worden gehoord in elke procedure die hen aanbelangt. De rechter kan oordelen dat hij het kind wil horen, maar ook het kind kan de rechter verzoeken om te worden gehoord. Het is de rechter die oordeelt of het kind over voldoende onderscheidingsvermogen beschikt. Een rechter kan een verzoek van een kind van 12 jaar of ouder alleen in uitzonderlijke omstandigheden weigeren, en hij zal dat moeten motiveren. De rechter is niet verplicht om de mening van de minderjarige te volgen. Wél moet hij naar hen luisteren en “passend belang” hechten aan die mening, in overeenstemming met zijn leeftijd en rijpheid (art. 12 IVRK).

[Mariette]

Beide ouders moeten er SAMEN voor zorgen dat de kinderen zich bij beide ouders goed in hun vel voelen.

als beide ouders "samen" nog vanalles netjes kunnen doen, dan hadden ze gewoonlijk niet hoeven te scheiden;

In het belang van het kind is het beter dat elke ouder individueel zijn best doet om over de andere ouder "respectvol" te praten. Leugens zijn daarbij niet nodig, negatieve commentaar verzwijgt men.

Maar "samen" ervoor zorgen dat de kinderen zich bij de andere ouder goed voelen? Dat is utopische prietpraat !

Men heeft totaal geen enkele invloed op de manier waarop de andere ouder met zijn eigen kind omgaat gedurende de bezoekperiodes. Hoe kan men daar "samen" voor zorgen?

In dit geval is het echter aangewezen voor TS om de aankomende puberstoringen van het kind in overweging te nemen. Misschien zit daar het probleem om naar "papa" te gaan. En dan vind ik het belangrijk om te denken aan het feit dat bij gehuwde ouders, noch de mama noch de papa in die periode even opzij kunnen gezet worden, hoe graag de pubers het ook zouden willen.

Gewoon moeilijke periode. Na vijf jaar is het over.

[Franciscus]

Het is co-ouderschap en dat wil zeggen dat BEIDE ouders samen over hub kinderen moeten praten en beslissen.
Utopisch is dat niet het is zelfs de wet.
Natuurlijk weet ik ook dat de realiteit anders is...
Dat nogal wat diensten zich niet optimaal inzetten
enz enz

[Mariette]

Franciscus: "samen"beslissen naar welke school het kind gaat, of welke richting het zal volgen is - uiteraard nog steeds moeilijk en voor sommigen zeker utopisch, maar effektief de Wet.

Echter "samen" ervoor zorgen dat het kind bij de andere ouder goed behandeld wordt is geen wet en wèl utopisch. De moeder heeft geen zeggingschap over de manier waarop de vader met het kind omgaat, en vice versa.

[Franciscus]

Daarover wordt in het oorspronkelijk bericht met geen woord over gerept.
Maar BEIDE ouders zijn wel SAMEN verantwoordelijk voor de opvoeding en toekomst van HUN kinderen.