Valse verklaringen en gebruik van valse stukken strafbaar?

[iota]

In een erfeniskwestie hebben wij te maken met een mede-erfgename (stiefmoeder) die valse verklaringen aflegt en deze staaft met valse documenten om onrechtmatig een inkorting op ons erfdeel te bekomen.
De documenten op zich zijn niet vervalst, maar er wordt door haar een bedrieglijke uitleg aan gegeven, zodat ze de indruk geven iets te bewijzen wat helemaal niet klopt.

O.a.:
In een rechtszaak verklaarde ze dat onze vader geld van een appartement dat ze had verkocht op zijn eigen rekening had gezet. Eén van haar bewijsstukken hiervoor was een door hem ondertekend reçu voor storting van dat geld.
Echter ontdekten wij dat het rekeningnummer waarop hij had gestort, helemaal niet van hem was, maar van haarzelf! Door een duizendste geluk, want achterhaal maar eens wie meer dan 10 jaar geleden welk rekeningnummer had.
Nadat we dit hadden aangetoond, is daar verder tijdens het proces niet meer over gesproken.

Maar daar bleef het niet bij.
Onlangs diende ze diezelfde stukken in bij haar notaris als bewijs van haar inbreng in het huwelijk die ze van ons terugeist!
Aangezien wij al hadden aangetoond dat dit geld op haar eigen rekening was gestort, beweerde ze nu dat onze vader dit geld van haar rekening
afhaalde (het reçu is ondertekend “voor ontvangst/voor akkoord”).
Nog sterker: ze doet nu alsof het geld van haar appartement één ding is en het geld op het reçu iets helemaal anders, dat daar niks mee te maken heeft. Zodat ze nu beide van ons terugeist.
Eigenlijk steekt ze een dikke middenvinger naar ons op, want het geld van haar appartement heeft ze aan haar zoon gegeven. Maar bewijs het maar. Zodra zij enig bewijs voorlegt dat ze iets binnen het huwelijk heeft ontvangen of betaald, wordt dit geacht in de huwelijksgemeenschap te zijn ingebracht en hoeft zij verder niets te bewijzen. Aan ons om het tegendeel te bewijzen.
Welnu, ongelooflijk maar waar, we hebben tussen de rommel op zolder haar bankafschriften van deze transacties gevonden. Waardoor we zwart op wit hebben dat alles wat ze aan de notaris heeft verklaard, gelogen is en haar bewijsstuk(ken) vals, want onze vader heeft dat geld op haar rekening gezet.
Toch is ze helemaal niet van plan zich hierbij neer te leggen. Uiteraard, ze beweert nu dat ze twee aparte sommen inbracht. Maar nadat ze eerder op de rechtbank bewijsstukken indiende om het tegendeel te bewijzen, is dit niet geloofwaardig meer.

Voor ons is hier méér dan één grens overschreden. Daarom vragen we ons af: kunnen wij op basis van het bovenstaande klacht indienen wegens (poging tot) bedrog met schriftvervalsing en/of gebruik van valse stukken?
Aangezien ze opzettelijk een verkeerde voorstelling van zaken geeft aan de hand van materiële stukken, met de duidelijke intentie om meer te krijgen dan waarop ze recht heeft, is er volgens ons echt wel sprake van poging tot bedrog.
Al is ze (voorlopig) niet in haar opzet geslaagd, toch ondervinden wij er wel degelijk nadeel van, al is het maar omdat het ons al enorm veel werk heeft gekost, ze helemaal niet van plan is ermee op te houden en de erfenis niet verdeeld raakt.
Hoe je haar manipulatie van bewijsmateriaal moet kwalificeren, weet ik niet goed. Het lijkt mij gebruik van valse stukken, maar is het ook een vorm van schriftvervalsing?

Dan nog een vraag: als wij voldoende grond hebben om klacht in te dienen, hoe doen we dat concreet? Naar de politie stappen? Of naar het parket?

[iota]

Geen reacties... Misschien had ik de vraag beter onder 'misdrijf tegen personen en goederen' gesteld?
Of was het verhaal moeilijk te volgen? Hierbij een duidelijkere versie:

Onze vader hertrouwde op hoge leeftijd met een buitenlandse. Het was van haar kant een ‘zakelijk huwelijk’ (dixit de rechtbank). De relatie hield geen stand en bij zijn overlijden waren ze al geruime tijd uit elkaar. Er was een ontervend testament, maar door een vormfout erft zij toch (enkel) een deel om te zetten vruchtgebruik. Zij had geen inkomen en geen financiële inbreng in het huwelijk.
Tijdens het huwelijk verkocht ze een appartement in haar thuisland, waarvan het geld naar haar zoon ging. Dit wisten we uit de vorderingen en vaststellingen tijdens de echtscheidingsprocedure.
Wat we niet wisten en maar zeer recent hebben ontdekt, is dat ze dit geld cash in USD naar België heeft gebracht, het via Belgische bankrekeningen op haar naam heeft witgewassen en vervolgens op dezelfde dag cash in USD terug heeft afgehaald. Daartoe was het nodig dat onze vader het geld op haar rekening stortte, zodat ze een reçu had dat het zogezegd van hem afkomstig was.

Onze vader overleed meer dan 3 jaar geleden en zijn ex vindt dat ze recht heeft op een veel groter deel van de erfenis dan testamentair voorzien. Sinds zijn dood probeert ze o.a. aan de hand van het door onze vader ondertekende reçu het geld van haar appartement op ons erfdeel ingekort te krijgen.

Versie 1:
Ze beweerde dat ons vader de opbrengst van haar appartement op zijn rekening had gezet en legde het reçu voor als bewijs. Dit eiste ze terug uit de erfenis.
Maar we ontdekten dat de rekening waarop was gestort, op haar naam stond. Meer dan dat konden we tot voor kort niet bewijzen.

Versie 2:
Dus gaf ze een draai aan haar verhaal en vertelde aan de notaris dat onze vader dat geld van haar rekening had afgehaald. Met hetzelfde reçu als bewijs.
Het geld op haar rekening was ineens ook niet meer de opbrengst van haar appartement. Dat hoefde niet, want dat het op haar naam stond, was bewijs genoeg van inbreng.
Bovendien kon ze dan met de verkoopakte als bewijs hetzelfde geld ‘nog eens’ terugvorderen.
Aangezien ze toch bezig was, maakte ze de opbrengst ineens nog wat hoger, dan was er meteen ook verschil met de som op het reçu/ haar bankrekening. De verkoopakte vermeldt Wit-Russische roebels in een tijd van hoge inflatie, wie kan nu nog achterhalen wat toen de wisselkoers was…

Kort geleden vonden wij dus die bankafschriften van haar, waaruit blijkt dat ze dat geld heeft witgewassen en meteen cash terug afgehaald, zodat het onze vader als oorsprong zou hebben.
Uiteraard zijn wij na deze tweede poging tot bedrog bij de notaris helemaal verontwaardigd. Als ze in haar bedrog was geslaagd, had ze de koopsom van haar appartement nog een tweede en zelfs derde keer kunnen incasseren, ten koste van ons.
We zijn ook verontwaardigd dat ze al 3 jaar de verdeling van de erfenis blokkeert met beweringen en bewijsstukken i.v.m. haar inbreng en dan te weten wat we nu weten... Ze heeft van de notarissen altijd alle tijd gekregen omdat ze steeds beweerde met nieuw bewijs van haar claims te kunnen komen. En uiteraard, iedereen heeft dat recht en moet daar de tijd voor krijgen. Maar zelfs dit nu aan het licht is gekomen en wij duidelijk hebben gemaakt dat het hier ophoudt voor ons, denkt ze toch nog gewoon zo verder te kunnen doen. Voor ons is de maat meer dan vol en we vragen ons af of we niet alle reden hebben om klacht in te dienen wegens bedrog en gebruik van valse stukken/schriftvervalsing.
Geen retorische vraag, maar een vraag aan iemand hier met kennis van zaken. We weten maar al te goed hoe moeilijk het is om zaken bewezen te krijgen.
Vraag is ook, indien ja, hoe de klacht juist te formuleren en waar best in te dienen?

[asperger]

Het verhaal is dan ook nogal onbegrijpelijk en vol met tegenstrijdigheden.

Onder andere:
"Kort geleden vonden wij dus die bankafschriften van haar, waaruit blijkt dat ze dat geld heeft witgewassen en meteen cash terug afgehaald, zodat het onze vader als oorsprong zou hebben."
Als hierdoor is aangetoond dat het geld persoonlijk van uw vader zou zijn geweest (=van voor het huwelijk) dan zie ik niet in hoe ze hier tegelijkertijd kan op steunen om te beweren dat het geld persoonlijk van haar was.

De algemene regel is dat ingeval het gemeenschappelijk vermogen een schuld heeft aan het persoonlijk vermogen van één van de gehuwden, die schuld bij de erfenis moet worden verrekend. Indien het gemeenschappelijk vermogen ooit een inbreng heeft gekregen van het persoonlijk vermogen van één van de gehuwden, maar diezelfde inbreng reeds werd "teruggestort" voor het eerste overlijden dan moet er niets meer worden
vergoed door het gemeenschappelijk vermogen.(1)
En zoals steeds moet hij die eist het bewijs leveren.(2)

Ook in jullie geval moet de situatie aan (1) en (2) getoetst worden.
Vanwaar die verdenking van witwasserij in het verhaal komt is me aan raadsel aangezien het geld van de verkoop van een onroerend goed afkomstig is en niet van zwarte inkomsten.

[iota]

Asperger, ik besef maar al te goed dat dit moeilijk te volgen en te snappen is. Wat ons de vorige 3 jaar is overkomen (en onze vader daarvoor), is echte mindfuck. Het bedrog is zodanig, dat we het nauwelijks kunnen geloven als we de bewijzen onder ogen krijgen en wel 100 keer checken of we ons niet hebben vergist. Als iemand het zonlicht ontkent, begin je op de duur aan je eigen verstand en inzicht te twijfelen . Bovendien klinkt het nog ongeloofwaardig ook als je de zaak aan iemand anders probeert uit te leggen. Dus maar goed dat we die rekeningafschriften vonden.

Het was heel moeilijk om het verhaal van het reçu coherent op te schrijven, want er zitten veel andere aspecten aan die ik buiten beschouwing wilde laten, terwijl het nog wel te volgen moest zijn. Ik denk dat de 2de versie de duidelijkste is.
Ik probeer ze nog wat toe te lichten.

Haar voornaamste bewijsstuk voor haar ‘inbreng’ is een door ons vader ondertekend reçu.
We zijn er pas zeer onlangs achter gekomen hoe het daarmee zit, namelijk: onze vader stortte een bedrag cash en in dollars op haar rekening. Zij opende een zichtrekening, stortte dit geld daarnaar door en haalde het er meteen weer af, de hele som cash en in dollars.
Input = output. Het enige dat er is gebeurd, is dat de cash dollars nu een aantoonbare herkomst hebben gekregen, want het reçu bewijst dat ze van onze vader komen.

Ik weet dat het absurd is dat ze aan de hand van dit stortingsbewijs dit bedrag van ons terugvordert en het onlangs zelfs zo wist te draaien dat ze het 2x van ons terugeiste.
Maar daar zit juist het bedrog. Bedenk dat wij tot voor kort geen enkel zicht hadden, laat staan bewijs hoe het juist zat met dat geld. We wisten alleen wat zij daarover verklaarde en dat kon niet kloppen. Maar ze kreeg het wel 2 keer bijna verkocht.
Zij diende voor de rechtbank dat stortingsbewijs in, met daarop een bedrag, rekeningnummer en handtekening van onze vader. Van het rekeningnummer beweerde ze dat dit van hem was. Niet voor zo ver wij wisten, maar het reçu was ruim 10 jaar oud, dus het kan altijd.
Van het door onze vader gestorte cash geld beweerde ze dat het haar geld was. Ze diende bij de rechtbank een verklaring in van een Wit-Russische notaris dat ze een appartement had verkocht, met een prijs in roebels. Zij beweerde: dat zijn de dollars van het reçu, want de prijs komt overeen.
Niet bepaald doorslaggevend en er was alleen haar woord dat die roebels overeenkwamen met die dollars. Het reçu was bovendien niet gedateerd.
Ik weet niet of de rechtbank het zou hebben aanvaard - ze hebben een aantal andere zaken wél aanvaard terwijl haar bewijs hiervoor al even schimmig was (maar wij het niet afdoende konden weerleggen). Met dit is het nooit zo ver gekomen, omdat wij konden bewijzen dat onze vader dat geld op haar rekening had gezet en zij dus sowieso loog als ze beweerde dat hij het op zijn rekening had gezet.

Over de herkomst van dat geld weet ik niets. Gezien de enorme inflatie van de roebel, werd in Belarus veelal met dollars gewerkt. Was het geld van daar afkomstig en wou ze het witwassen om terug te sturen of heeft onze vader haar een groot bedrag in dollars gegeven om naar ginder te sturen waarvan ze de herkomst wilde kunnen aantonen? Geen idee. Hij had haar kort daarvoor al 20 000 euro gegeven omdat ze beweerde dat ze ginder schulden moest betalen (wat niet waar was).
In elk geval heeft hij het geld op haar rekening gestort en is het er door haar afgehaald, dus hoe dan ook geen bewijs van haar inbreng in hun huwelijk.

Je zou denken dat daarmee haar zogenaamde inbreng definitief was ontkracht, maar daar vond ze iets op:
Ze diende het reçu in bij de notaris en beweerde deze keer dat onze vader dat geld van haar rekening had afgehaald. Je kan aan dat reçu namelijk niet zien of er geld is gestort of afgehaald. Uiteraard wist zij dat wij wisten dat hij het niet had afgehaald én had ze tijdens het proces iets anders verklaard. Maar we hadden ook bewezen dat de rekening van haar was. En wel wist ze door ons bewijsmateriaal dat we enkel dit wisten en geen bewijs hadden wat er verder met dat geld was gebeurd. Als onze vader het (zogenaamd) van haar rekening had gehaald, was dat natuurlijk wel een bewijs van inbreng.
Bovendien kon ze het appartement nog eens daar bovenop inbrengen als ze het reçu niet meer nodig had als bewijs van haar inbreng. Haar roebel was gevallen dat de verklaring van verkoop alleen volstond, want tijdens het huwelijk verkocht, dus geacht te zijn ingebracht tenzij wij dit kunnen weerleggen.

Nadat ze dit 'bewijs' indiende, liet de notaris overigens weten dat haar eisen verdedigbaar waren. Dus maar goed dat we met de procesakten konden aantonen dat ze toen zowat het tegenovergestelde had verklaard over exact dezelfde stukken én dat we ondertussen de rekeningafschriften hadden waardoor vaststaat dat onze vader dat geld stortte en zij het afhaalde.
Waarop dan haar inbreng toch niet gestaafd bleek. Al doet zij voorlopig gewoon verder.

[asperger]

Ik begrijp uw uitleg echt niet.
Hoe kan uw vader nu een reçu tekenen voor geld hij zelf heeft gestort?
Enz.
Misschien kan een ander forumlid u verder helpen.
Blijkbaar is er ook al een vonnis geweest want u verwijst naar een rechtszaak.

[iota]

Hoe kan uw vader nu een reçu tekenen voor geld hij zelf heeft gestort?

Hij heeft ondertekend dat hij 'een' financiële verrichting in cash heeft gedaan, welke is onduidelijk. Enkel een bedrag en rekeningnummer A zijn duidelijk.

We hebben een afschrift gevonden van rekening A: A staat op haar naam en het vermelde bedrag is er op gestort (is trouwens het enige bedrag op die rekening).
Daarna is het bedrag overgeschreven naar rekening B, die ook op haar naam staat (en waarvan we ook een afschrift hebben).

Een bedrag dat op rekening A verschijnt en daarna naar rekening B wordt overgeschreven, kan onze vader niet van rekening A hebben gehaald.
Maar heeft hij er dus op gezet.

[iota]

Stiefmoeder uit Belarus had geen inbreng in huwelijk, maar probeert te doen alsof om meer te erven.
Ze gebruikt hiervoor 2 bewijsstukken:
A = verkoopakte van haar appartement met prijs in roebels (geld ging naar haar zoon, maar kunnen wij niet zwart op wit bewijzen)
B = cash financiële transactie door onze vader ondertekend. Vermeldt enkel rekening x en bedrag in dollars.

Zij beweert tijdens een rechtszaak:
Jullie vader zette het geld van mijn appartement (A) op zijn rekening (x). Bewijs = B
Wij toonden aan:
x = haar eigen rekening.

Waarop zij nu beweert bij notaris :
x en B bewijzen dat jullie vader een bedrag in dollars van mijn rekening afhaalde.
A bewijst dat ik een appartement verkocht tijdens huwelijk, dus verondersteld ingebracht.
Ik eis deze beide bedragen terug uit de erfenis.
Wij toonden aan:
x en B zijn storting van onze vader op haar rekening (daar vonden we bankuittreksels van).
Zij verklaarde voor de rechtbank dat geld A= geld B, maar beweert nu geld A ≠ geld B.

(De rechtszaak waarvan sprake was door onze vader tegen haar ingespannen en hebben wij voortgezet. Niet rechtstreeks met de erfenis te maken).

Maakt een klacht wegens herhaalde poging tot bedrog kans om behandeld te worden door parket?